“Ju bëni disa veprime të cilat janë në sytë tuaj më të holla se qimja e flokut, kurse ne, në kohën e Pejgamberit (savs), i konsideronim ndër mëkatet e mëdha.”
Këto janë fjalët e sahabiut Enes ibn Malikut (r.a.).
Njeriu mund të kryejë ndonjë mëkat të vogël, por për shkak të neglizhencës, përbuzjes, nënvlerësimit dhe mungesës së turpit nga Allahu i Plotfuqishëm, mëkati i tillë bëhet mëkat i madh, jo domosdoshmërisht për shkak të vetë mëkatit, por për shkak të mentalitetit të pavetëdijes i cili ka ardhur me të.
”Ky është vetëm një mëkat i vogël”, pohon ai.
”Të tjerët veprojnë shumë më keq”, insiston ajo.
Përgjigjja jonë le të jetë:
“Mos shiko në vogëlsinë e mëkatit që bën, por shiko madhësinë e atij ndaj të cilit mëkatin e bën!”
/لا تنظر إلى صغر الذنب ولكن انظر إلى عظمة من عصيت/
Pejgamberi (savs), ka thënë:
“Oj Aishe, ruaju nga nënvlerësimi i mëkateve (të vogla), sepse edhe për to duhet dhënë llogari para Allahut.”
/يَا عَائِشَةُ، إِيَّاكِ وَمُحَقِّرَاتِ الذُّنُوبِ، فَإِنَّ لَهَا مِنَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ طَالِبًا/
Pa marrë parasysh se çfarë është dobësia juaj, ju lutem, kujdesuni të mos lejoni që zemra juaj të pajtohet me të.
Ai i cili troket në derën e mëkatit duke qenë i kënaqur, ndryshon shumë, nga ai i cili troket, por për të faji e bren dhe zemra i dhemb.
Ky i dyti është aq afër mëshirës së Allahut.
( Ali Hammuda; IslamBosna.ba )
Përkthim: Miftar Ajdini
