Transmetohet se Junus ibn Ubejd kishte një dyqan në të cilin shiste stofa dhe rroba. Sipas cilësisë së tyre, disa rroba kushtonin 400, kurse disa 200 dërhemë. Junusi e punësoi djalin e vëllait tij si shitës në dyqan dhe i shpjegoi gjithçka rreth çmimit të stofave dhe rrobave.
Me një rast, një njeri u kthye në dyqan për të blerë një palë rroba për 400 dërhemë. Djaloshi ia ofroi atij një palë rroba prej 200 dërhemësh dhe ia lavdëroi cilësinë e tyre. Njeriu ishte i kënaqur me cilësinë e rrobave, kështu që me 400 dërhemë i bleu rrobat që kushtonin 200 dërhemë dhe u largua nga dyqani i kënaqur.
Junusi pastaj u kthye nga xhamia dhe i njohu rrobat që njeriu po i mbante në dorë. Iu afrua dhe e pyeti: “Sa i keni paguar këto rroba?” Ai u përgjigj: “400 dërhemë.”
Junusi i tha: “Por këto rroba nuk vlejnë më shumë se 200 dërhemë. Kthehu mbrapa në dyqan dhe kërko nga shitësi që t’ua kthejë 200 dërhemë!”
Me atë rast njeriu i tha: “Në vendin tim, këto rroba kushtojnë 500 dërhemë, kështu që unë jam i kënaqur me çmimin rrobave.”
Junusi iu përgjigj: “Kthehu, se me të vërtetë këshilla në fe është më e mirë se kjo botë dhe gjithçka që ka në të.”
Pastaj, së bashku me të, shkoi në dyqan dhe ia ktheu 200 dërhemë, kurse më pas e qortoi djalin e vëllait tij pse ia kishte shitur rrobat për 400 dërhemë, duke i thënë:
“Turp të qoftë! Si nuk ke frikë nga Allahu?! Pse njeriut ia shite rrobat më shtrenjtë se 200 dërhemë, si dhe ke harruar ta këshillosh muslimanin?”
Djaloshi u përgjigj: “Pasha Allahun, njeriu ishte i kënaqur me cilësinë dhe me çmimin e rrobave.”
Atëherë, Junusi i tha: “Pse nuk ia dëshirove atij të njëjtën sikur edhe vetvetes?!”
http://saff.ba// Përshtati: Miftar Ajdini
