MELHEM m. bised.
1. mjek. Qull i trashë, që përgatitet duke përzier barna të ndryshme me lëndë të yndyrta, me të bardhën e vezës etj. dhe që përdoret në mjekësinë popullore për të mjekuar plagët; bar plagësh.
2. fig. Mjet që qetëson dhembjen shpirtërore, zbut hidhërimin etj., ngushëllim, balsam; mjet a rrugë shpëtimi nga një gjendje e vështirë, ilaç. Ia gjeti melhemin. Fjala e mirë – melhem në zemër. fj. u. Puna është melhem për trupin. S’kishte melhem ajo punë.
