Khaulah ishte bija e njërit prej krerëve të fisit Beni Asad, dhe familja e saj e përqafoi Islamin në ditët e tij të hershme. Emri i babait të saj është Malik apo Tarik Bin Aws. Al-Azwar ishte pseudonimi i tij. Vëllai i saj, Dirari r.a, ishte kalorës dhe poet i fisit të tij, dhe ishte i njohur për diturinë e tij. Dashuria e për motrën e tij dhe besimin në aftësitë e saj ishin legjendare. Në fakt, vëllai dhe motra janë bashkuar me njëri-tjetrin se ajo ishte shoqa i tij kudo që ai shkonte. Ai e kishte trajnuar atë në të gjitha artet dhe ajo u bë gjithashtu një kalorëse perfekte. Përveç kësaj, Khaulah zotëronte artin fisnik të poezisë. Ajo ishte një zeshkane, e bukur, e gjatë,
Emri i saj ka mbetur shumë i panjohur, deri në betejën e Ajnadin ne Damask, jo shumë larg nga Jeruzalemi, ku Dirari humbur ushtën e tij, ra nga kali i tij dhe u mor rob nga romaket. E motra veshi një veshje kalorësi mashkull, mori armët e saj dhe hipi kalit te saj dhe depertonte në radhët romake, duke përdorur shpatën e saj me shkathtësi kundër kushdo që u përpoqën për të ndaluar atë. Ushtarët muslimanë, dhe Khalid bin Velidi udhëheqësi i ushtrise ,u mahniten me te dhe e shikonin atë me admirim të madh, dhe kujtuan se ajo ishte një mashkull
Historiani arab, Al Waqidi, rrëfen në librin e tij “pushtues i Al Shamit (Sirisë së Madhe)”
“Në një betejë që u zhvillua në Bejt Lihjah pranë Ajnadin, Khalid r.a thote: Pashë një kalorës, në veshje të zezë, me një shall të madh të gjelbër ne koke si turban përfundonte rreth belit të tij dhe mbulonte gjoksin e tij. Ky kalorës thyen radhët romake si një shigjetë. Pyeti ne lidhje me identitetin e panjohur te personit Khalidi dhe të tjerët por asnje se njihte perderisa e ndoqën dhe u bashkua me betejën
Umayrah Bin Rafe ‘Al-Taifit ishte një nga luftëtarët. Ai e përshkroi se si kalorësi shprëndante radhët e armikut, zhdukej mes tyre, rishfaqej pas një kohë me gjak në shtizën e tij. Ai shmangej përsëri dhe e përsëriti kete vepër pa frikë, disa herë. Gjithë ushtria muslimane ishte e shqetësuar rreth tij dhe lutej për sigurinë e tij. ‘Rafe dhe të tjerët mendonin se ai ishte Khalid r.a, i cili fitoi famë të madhe për trimërinë e tij dhe planeve gjeniale ushtarake. Por papritmas u shfaq Khalid r.a me një numër të kalorësve. ‘Rafe pyeti drejtuesin:
“Kush është ai kalorësi? Pasha Zotin, ai nuk ka marrë parasysh jeten e tij!”
Khalid u përgjigj se ai nuk e njihte atë njeri, edhe pse ai admironte guximin e tij. Ata ishin të hipnotizuar duke shikuar kalorës romakë qe e ndiqnin.
Romakët në fund e humben betejën dhe iken, duke lënë shumë të vdekur dhe të plagosur në fushën e betejës. Khalid r.a duke shikuar nepër kalorës derisa ai e gjeti atë. Deri atëherë ai ishte e mbuluar në gjak. Ai vlerësoi trimërinë e tij dhe e pyeti për të hequr velin e tij. Por nuk iu përgjigj kalorësi, dhe u përpoq të shkëputej. Ushtarët nuk e lejuan ta bëjë këtë. Dhe të gjithë i kërkuan atij të zbulojë identitetin e tij.
Kur kalorës gjeti se nuk kishte asnjë mënyrë për të shmangur këtë, ai u përgjigj me një zë femërore:
“Komandanti im, unë nuk përgjigjem, sepse unë jam e ndrojtur. Ju jeni një udhëheqës i madh dhe unë jam vetëm një grua zemra e të ciles është djegur per te vellane.”
“Kush je ti?” Khalid këmbënguli.
“Unë jam Khaulah Bint Al-Azuar. Unë kam qenë me gratë që shoqërojnë ushtrinë, dhe kur kam mësuar se armiku ka kapur vëllain tim Dirarin, i cili me solli mua për të bërë atë që unë kam për të bërë.”
Khalid urdhëroi ushtrinë e tij për t’i ndjekur gjatë ikjes ushtrinë romake , me Khaulah si udhëheqese te sulmit, duke kërkuar në të gjitha drejtimet për të vëllain e saj, por më kot.100 ushtare romake po e conin Dirarin nga Homsi. Nga mesditë, fitorja ishte vendimtare. Shumica e ushtarëve romakë u vranë.
Duke e ditur se të burgosurit duhej të jenë diku, Khalidi dërgoi Khaulah me një numër të kalorësve për t’i gjetur ata. Pas një ndjekje të nxehtë dhe të gjatë, ata arritën deri tek një detashment romak që kishte marrë të burgosurit në selinë e tyre. Një lufte tjetër u zhvillua , rojet romake u vranë të gjithë dhe të burgosurit shpëtuan. Nder ts ishte dhe Dirari vellai i saj, komandanti i zgjedhur i Khalid bin Uelidit qe qendronte gjithmone ne beteje gjysme i zhveshur e i patrembur.
Në një tjetër betejë në Ajnadin, shtiza e Khaulas u thye, dhe kali i saj u vra, dhe ajo e gjeti veten të rrethuar. Por ajo u habit se romakët sulmuan kampin e grave duke kapur disa prej tyre. Udhëheqësi i tyre i dha të burgosurat për komandantët e tij dhe Khaulan donte që ta marre në çadrën e tij. Ajo ishte zemëruar, dhe vendosi se është më e ndershme te vdese se sa te jetoi në turp. Ajo qëndroi në mesin e grave të tjera, dhe u bëri thirrje atyre të luftojnë për lirinë dhe nderin e tyre dhe të vdesin. Edhe të tjerat ishin entuziaste për planin e saj. Ato morën shkopinjte e çadrave dhe sulmuan rojet romake, duke mbajtur një formacion të një rrethi të ngushtë, sic ajo i kishte udhëzuar ato.
Khaulah udhëhoqi sulmin, vrau rojen e saj të parë me shtizë, me gratë e tjera pas saj. Sipas Al Waqidi, ata arritën të vrasin 30 kalorës romakë, ndërsa Khaulah i kishte inkurajuar ato me vargjet e saj, të cilat në fakt shkaktuan vlimin e gjakut tek armiku.
Udhëheqësi romak ishte zemëruar nga ajo që ndodhi, dhe e urdhëroi një nga detashmentet e kalorësve të tij kundër grave, edhe pse ai u përpoq më parë t’i provokoj ato me premtime të ndryshme. Ai i tha se kishte planifikuar të martohet me Khaulan dhe ta bëjë atë zonjën e parë të Damaskut. Por ajo iu përgjigj me qetësi dhe me përbuzje të madhe:
“Unë nuk do ta pranojë që të jesh as dhe bariu i deveve të mia! Si prisni ju nga mua qe ta degradoj veten dhe të jetoj bashkë me ty? Betohem se do të jetë nder për të prerë kokën tuaj për paturpësine tuaj.”
Në betejën që pasoi, zonjat me xhelozine per ruajtjen e nderit te tyre, duke e mbajtur pozicionet e tyre për disa kohë, duke inkurajuar njëra-tjetren dhe duke sulmuar me shtizat e tyre të gjata romaket. Papritmas, Khalid r.a dhe ushtria arriti në fushën e betejës. Në luftën që pasoi, mbi 3000 romakët u vranë. Gratë që morën pjesë në luftimet ishin krenare se Khaulah kishte vrarë pesë kalorës, duke përfshirë edhe udhëheqësin që e fyente ate.
Në një tjetër betejë, muslimanët u rrethuan nga një ushtri shumë më e madhe romake. Shumë ushtarë iken, por jo për kohë të gjatë. Khaulah dhe gratë e tjera u konfrontuan me ushtarët e ikur, duke i ngacmuar egon e tyre burrerore për trimërisë dhe i detyruan ata të kthehen në betejë. Burrat u tronditën kur panë Khaulah qe kishte nxjerrur shpatën e saj dhe duke udhëhequr një sulm kundër romakeve. Ata iu kthyen kuajve të tyre dhe u bashkua me betejën, e cila u fitua përfundimisht.
Një prej kalorësve të pranishëm atë ditë ka thënë:
“Gratë tona ishin shumë me të ashpëra me ne se romakët. Ne mendonin se kthimi për të luftuar dhe për të vdekur ishte shumë më e lehtë se te përballeshim me zemërimin e grave tona më vonë”.
Khaulah u bë një legjendë gjatë jetës së saj dhe mbetet një legjendë deri në këtë ditë. Ajo ka vendosur një shembull për burrat dhe gratë njësoj se duhet të luftojmë për atë që ai ose ajo beson në të, dhe nuk pranojnë humbjen.
Burimi: “Gratë e Mëdha të Islamit”/kohaislame.com
