E kan pyetur ateistët Ebu Hanifen: Që kur ekziston Zoti yt?
U tha: Allahu ekziston para historisë dhe koha nuk i ka paraprirë ekzistencës së Tij.
Pastaj u tha: Ç’far ka para katërshit?
Thanë: treshi!
U tha: Ç’far ka para treshit?
Thanë: dyshi!
U tha: Ç’far ka para dyshit?
Thanë: njëshi!
U tha: E ç’far ka pra para njëshit?
Than: Asgjë!
U tha: nëse para njëshit matematikor nuk ka gjë, atëherë si mund të ketë diçka para Njëshit të njëmendët e Ai është Allahu, i Pari, të Cilit nuk i paraprinë asgjë.
Thanë: Në cilin drejtim gjindet Zoti yt?
Tha: nëse sillni një llampë në një vend të errët, në ç’drejtim shpërndahet drita?
Thanë: në çdo anë!
U tha: Nëse kështu ngjanë me dritën e prodhuar, si qëndron puna me Dritën e qiejve dhe tokës?
I thanë: Na trego për vet qenien e Zotit?
U tha: A keni qenë prezent pranë të sëmuarit në momentet e fundit të jetës?
Thanë: Po, kemi qenë.
Tha: a ju ka folur pasi që e ka marrë vdekja?
Thanë: Jo!
Tha: A ishte ai i cili fliste dhe lëvizte para se te vdiste?
Thanë: Po!
Tha: Ç’far e bëri të ndryshoj?
Thanë: Dalja e shpritit të tij!
Tha: I ka dal shpirti?
Thanë: Po!
Tha: Atëherë, ma cilësoni ju shpirtin; a është i ngurtë, i lëngët apo i gazët?
Thanë: Ne nuk dimë gjë për të.
U tha: Nëse shpirti që është krijesë nuk mund të arrihet të përshkruhet, atëherë si kërkoni nga unë tua përshkruaj Qenien e vet Krijuesit?
Pa dyshim kjo është e vërtetë.
