Askush nuk guxon të qëndrojë lart dhe të thotë se pothuajse e gjithë Evropa po shkon drejt fashizmit racist.
Unë nuk jam i sigurt nëse ata nuk kanë kurajo ta thonë këtë apo nuk janë në dijeni të situatës.
Shumica e shkrimtarëve, politikanëve dhe udhëheqësve të opinionit vazhdojnë të pyesin: “Çfarë na ndodhi, ne nuk ishim kështu?”
Demokracia liberale është gati të vdesë
Ajo që ka ndodhur është se ju jeni kthyer në gjendjen tuaj para Luftës së Dytë Botërore. Keni regjime raciste, fashiste, diktatoriale që trokasin në derën tuaj. Nuk do të zgjasë shumë kohë që demokracia liberale të jetë e vdekur në Evropë.
Ata paraqesin ndalimin e hixhabit në Francë, ndalimin e xhamisë në Austri dhe pretendojnë se nuk e kuptojnë se ka regjime që do ta kthejnë Evropën në ferr në vitet e ardhshme për fetë dhe kombet e tjera.
Tani, Evropa po diskuton se si mund të largojnë refugjatët sirianë, irakianë, libianë, afganë dhe pakistanezë që kanë mbërritur në pesë vitet e fundit. Ata do t’i largojnë këta njerëz nga Evropa. Pastaj, ne do ta shohim të gjithë së bashku, ata do të debatojnë duke bërë të njëjtën gjë për të gjithë të huajt e tjerë në Evropë.
Ka miliona të huaj që jetojnë në Evropë dhe megjithëse popullsia e tyre e saktë është e panjohur, 30 milionë prej tyre janë muslimanë. Ka pasur martesa ndërraciale dhe shumë fëmijë kanë lindur nga ato martesa. Janë lindur gjenerata të reja të racës së përzier. Fashizmi i bazuar në gara nuk pranon raca të përziera. Ashtu si Adolf Hitler, të gjithë do të bëjnë diskriminim të pastër të racës. Një ditë, të gjithë të huajt do të përballen me gjenin fashist që udhëtojnë nëpër venat e Evropës dhe vuajnë dhimbje të mëdha.
Nëse vazhdon në këtë mënyrë, një tragjedi e re Andaluziane do të zhvillohet në Evropë. Këtë herë, jo vetëm kundër muslimanëve dhe hebrenjve, por kundër të gjitha kombeve të huaja dhe feve.
Besimi fetar
Izraeli njoftoi kohët e fundit se do të zbatojë fashizmin e racës në Evropë në një format të bazuar në fe.
Fashizmi do të mohojë të drejtën për të jetuar me dikë tjetër përveç atyre si ata, atyre që ndajnë të njejtat bindje.
Pse bota e krishterë ka qenë aq e qetë që nga dita që Izraeli e ka shenjtëruar judaizmin si fe dhe racë, duke deklaruar se nuk i jep askush tjetër përveç hebrenjve të drejtën për të folur ose për të jetuar?
Muslimanët nuk janë të vetmit që jetojnë në Jerusalem. Ka edhe të krishterë në mesin e tyre. A nuk është Jeruzalemi ende një vend i shenjtë për Vatikanin?
Unë mendoj se ata janë të qetë, sepse ata kanë frikë se në momentin kur ata thonë diçka kundër Izraelit, ata do të përballen me veprime fashiste të mbajtura kundër tyre. Nëse nuk është fashizëm ndalimi i hixhabit, xhamive, thirrjes për namaz, adhurim, simboleve fetare, atëherë çfarë është ajo?
Këtu duhet përmendur edhe liberalizmi amerikan, i cili do të japë frymën e fundit në krahët e ungjillizimit. Presidenti i SHBA, Donald Trump dhe ungjilltarët kanë një pjesë të madhe në ndërtimin e fashizmit fetar në Jerusalem së bashku me Izraelin. Le të mos e harrojmë këtë.
Megjithëse ai nuk mund të jetë një karrocë si Trump, e ardhmja e tyre gjithashtu duket të jetë një regjim fashist i ngjyrosur në një religjion të thellë në duart e një udhëheqësi ungjillor si Zëvendëspresidenti Mike Pence.
Çfarë do të bëjë bota muslimane?
Ne të gjithë e dimë deri tani se sa larg në fashizëm janë zhvendosur Evropa dhe Izraeli. Ajo që ne me të vërtetë duhet të diskutojmë është ajo që ne do të bëjmë kundër kësaj.
Shteti ynë është i qartë. Përpjekjet për të vrarë muslimanët në Pakistan, Irak, Jemen, Siri dhe Afganistan në javën e fundit kanë lindur “frytet e tyre”. Ka qindra të vdekur dhe të plagosur.
Unë nuk mendoj se SHBA dhe Evropa do të bëjnë diçka për ne. Ne tashmë po vrasim njëri-tjetrin mjaftueshëm.
Bota muslimane nuk mund të ketë asgjë për të thënë kundër rritjes së fashizmit racor dhe fetar në Evropë, SHBA dhe Izrael, përpara zgjidhjes së krizave të veta.
Nëse i shtyjmë afatet pak, do të ishte e mundur të krahasojmë shiizmin e Iranit dhe vehabizmin e Arabisë Saudite me një regjim fashist.
Ne vazhdojmë të kthehemi në të njëjtën pikë: Turqia është shpresa e botës muslimane. Nëse do të ketë ndonjë ide, mendim, iniciativë, inovacion, do të dalë nga vendi ynë. Ne jemi ata që duhet të gjejnë një rrugëdalje me përvojën tonë historike, infrastrukturën tonë ideologjike dhe perspektivën e qytetërimit.
Shteti ynë është gjithashtu i dukshëm.
Ajo që unë kam diskutuar këtu mund të duket e frikshme dhe pesimiste për disa. Kjo ishte mënyra se si disa prej mediave që cituan artikullin tim dje e panë atë.
Sidoqoftë, duhet të kujtojmë se pikat më të mëdha të kthesës në histori, lëvizjet më të fuqishme ideologjike dhe sistemet më të ndritshme ndodhën pas kaosit dhe krizave të mëdha.
Unë pres personalisht një shpërthim dhe iniciativë pjellore në botën muslimane. Natyrisht, nuk e di nëse do të jetojmë aq gjatë sa ta shohim.
Burimi: Yeni Safak
