Pyetja:
Cilat janë pasojat e shqiptimit të fjalëve të mosbesimit (kufrit)?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Së pari: Fjalët që thuhen kundër Allahut, Pejgamberit ﷺ apo islamit, janë shumë mëkate të rënda dhe nuk i takon asnjë muslimani të thotë gjëra të tilla. Këto fjalë përbëhen nga mosbesimi (kufër) në Allahun, qoftë i lartësuar, për shkak të asaj që përfshin mosrespektimin ndaj Tij. Allahu është në gjendje ta lëvizë atë dhe çdo gjë në këtë botë dhe ta shkatërrojë atë dhe mbarë njerëzimin, me një fjalë të vetme (“Bëhu!”), siç thotë Ai, i Madhëruar dhe i Lartësuar: “Urdhëri i Tij është vetëm kur Ai ka për qëllim një gjë që t’i thotë: “Bëhu!” dhe ajo bëhet“. (Jasin: 82)
“Padyshim që kanë mohuar ata që thonë se Allahu është Krishti, biri i Merjemes. Thuaj: “Atëherë kush mund ta pengojë Allahun nëse Ai do të kishte për qëllim të shkatërronte Krishtin, të birin e Merjemes, ose nënën e tij ose të gjithë në tokë?” Dhe vetëm i Allahut është sundimi i qiejve dhe i tokës dhe i çdo gjëje ndërmjet tyre. Ai krijon çfarë të dojë dhe Allahu është i Plotfuqishëm për çdo gjë.” (Maide: 17)
“Dhe nëse i pyet ata, me siguri do të thonë: “Ne vetëm po bisedonim dhe po luanim.” Thuaj: “A po talleshit me Allahun, me ajetet e Tij dhe me të Dërguarin e Tij? Mos bëni asnjë justifikim; ju keni mohuar pas besimit tuaj”. (Teube: 65-66)
Së dyti: Ai që i shqiptoi këto fjalë duhet të pendohet tek Allahu i Lartësuar dhe të përtërijë besimin e tij duke shqiptuar deklaratën binjake të besimit (esh-shehadatejn) dhe duke pohuar madhështinë, madhështinë dhe fuqinë e Allahut xh.sh. Nëse ai insiston në atë që ka thënë dhe nuk pendohet prej saj, atëherë ai është jobesimtar dhe femohues i cili është përtej kufijve të Islamit.
Së treti: Nuk i lejohet atij që e dëgjon një gjë të tillë dhe mund ta denoncojë të heshtë; përkundrazi është i detyruar ta denoncojë me të gjitha mundësitë e tij, duke ndërmarrë veprime ose duke u shprehur. Profeti ﷺ nuk mendoi se ishte e pranueshme që dikush ta kufizonte atë në denoncimin e së keqes në zemrën e tij, përveç nëse ai nuk ishte në gjendje ta ndryshonte atë me veprimet ose fjalët e tij, si në hadithin në të cilin Profeti ﷺ ka thënë: “Kush prej jush sheh një vepër të keqe, le ta ndryshojë atë me dorën e tij (duke vepruar); nëse nuk mundet, atëherë me gjuhën e tij (duke folur); e nëse nuk mundet, atëherë me zemrën e tij (duke e urryer), dhe kjo është besimi më i dobët.” [1]
Por kjo është e parëndësishme përballë mëkatit të rëndë që bëri miku juaj. Si munden njerëzit të denoncojnë një gabim të vogël dhe të heshtin për një mëkat të rëndë?
islamqa
———————————
[1] Muslimi (49)
