Bëhet fjalë për një histori për të cilën do të shkruhej një roman apo të realizohej një film shumë interesant. Për një histori të bazuar në një ngjarje të vërtetë, të një biznesi të suksesshëm familjar i cili u shndërrua në një rivalitet të egër midis dy vëllezërve.
Një histori e tillë, sipas rrëfimeve historike, ishte shtrirë në pjesën më të madhe të shekullit të 20-të, duke përfshirë periudhën naziste.
E gjitha filloi në një zonë të vogël urbane në Gjermani në vitet 1920. Qyteti ishte Herzogenaurach.
Aty vëllezërit kishin një firmë të vogël të quajtur Dassler Brothers Sports Shoe Company. Ata punonin nga dhoma e lavandërisë së nënës së tyre.
Vëllai më i madh ishte Rudolph, i njohur gjithashtu si Rudi, një njeri i hapur, i cili e donte aspektin e shitjes së biznesit. Ndërsa Adolph, ose Adi, ishte një zejtar i qetë, i cili krijoi dhe prodhoi këpucët.
Ashtu si shumë nga bashkëqytetarët e tyre, vëllezërit u bashkuan me partinë naziste pasi Adolf Hitler erdhi në pushtet në vitin 1933.
Biznesi i tyre i këpucëve mbeti modest deri në vitin 1936. Në atë vit, Gjermania priti Olimpiadën.
Në një moment ironik, të dy anëtarët e partisë morën përsipër “përgjegjësinë” që atleti garues legjendar afrikano-amerikan Jesse Owens të mbante këpucët e tyre, gjatë garave.Owens vazhdoi të fitojë katër medalje të arta gjatë ndeshjeve. Kështu, ekspozimi i produktit të tyre i dha Dassler Shoes një rritje të madhe në shitje.
Por, pavarësisht ose për shkak të suksesit të tyre, tensionet midis vëllezërve u rritën.
Me sa duket, gratë e tyre nuk i pëlqenin shumë njëri-tjetrit që nga fillimi.
Jesse Owens me kërcimin e tij të gjatë rekord, duke veshur këpucë të Dasslers, në Olimpiadën e Berlinit 1936.
Në vazhdim, thuhet se kishte incidente të ndryshme që i shtynë ata të largoheshin nga njërit tjetri, gjithnjë e më shumë.
Madje, historia tregon se gjatë një bombardimi aleat, Rudi dhe gruaja e tij ishin të vendosur në një barakë. Kur Adi dhe bashkëshortja erdhën, Adi bëri një koment rreth qytetit që pritej të bombardohej përsëri. Rudi supozohet se e keqkuptoi komentin e Adit si një sulm personal kundër tij.
Më vonë, Rudi u thirr për të luftuar në ushtrinë gjermane. Rudi ishte i bindur se Adi dhe bashkëshortja e tij kishin planifikuar qëllimisht që ta dërgonin atë në front dhe të vritej.
Rudi gjithashtu u arrestua dy herë, së pari nga nazistët për braktisjen e postit të tij, pastaj më vonë nga aleatët.
Rudi fajësoi për të gjitha këto Adin.
Ndërkohë, kur Rudi mbërriti si i burgosur i luftës, Adi filloi të shiste këpucë për ushtarakët amerikanë.
Ndjenjat e këqija ndërmjet tyre mbetën dhe kompania u nda në gjysmën e vitit 1948, duke përfshirë të gjitha pasuritë dhe punonjësit.
Adi emëroi kompaninë e tij të re “Adidas”, një kombinim i emrave të tij të parë dhe të fundit.
Ndërkaq Rudi fillimisht e quajti kompaninë e tij “Ruda”, dhe më pas e ndryshoi atë në “Puma” – me një frymëzim sportiv.
Dy fabrika këpucësh konkurruese u ndërtuan, në anët e kundërta të qytetit.
Skulptura e Dassler në stadiumin Adi Dassler.
Ekonomia e Herzogenaurach u dominua së shpejti nga ndërmarrjet rivale – shumica e popullsisë në qytet nga kjo pjesë po punonin për Adidas ose Puma.
Siç thuhet tutje, qyteti ndahej fort nga “besnikëria” e kompanisë.
Marrja ose takimi me dikë nga kompania rivale ishte e ndaluar dhe kishte biznese që do t’u shërbenin vetëm konsumatorëve të Adidas ose Puma.
Por kjo nuk është e gjitha: Supozohet se njerëzit në Herzogenaurach së pari do të shihnin poshtë dhe do të kontrollonin markën tuaj të këpucëve, para se të vendosnin nëse do të fillonin një bisedë me të tjerët.
Ndërkohë, të dyja kompanitë përparuan për një kohë.
Puma në një zonë tregtare, New Jersey
Rudi dhe Puma kishin staf më të mirë të shitjeve, ndërsa Adi dhe Adidas ishin më të fortë në komponentët teknike dhe marrëdhëniet me atletët.
Adidas në përgjithësi kishte fuqi më të madhe financiare, krahasuar me Puma.
Ndërkohë që konkurronin intensivisht kundër njëri-tjetrit, një kompani më e re do të vinte së bashku për të dominuar industrinë e këpucëve sportive atletike.
Kjo kompani ishte Nike, duke i shkaktuar si Adidas-it, po ashtu edhe Puma-s, rënie në shitje.
Dhe “armiqësia” ndërmjet tyre nuk ishte vetëm derisa ishin gjallë.
Në fillim të viteve 2000, të dy vëllezërit kishin vdekur. Ata u varrosën në skajet e kundërta të varrezave në të njëjtin qytet, me aq distancë sa të jetë e mundur mes tyre.
Gjithsesi, në një gjest simbolik për t’i dhënë fund hidhërimit të gjatë, në vitin 2009, anëtarët e të dy kompanive ranë dakord të luanin një lojë relativisht miqësore të futbollit, kundër njëri-tjetrit. /tg
