ZEJE f.
Mjeshtëria që ushtron dikush përditë, zakonisht duke punuar me dorë a me vegla të thjeshta, duke pasur shprehi e aftësi të posaçme, të fituara nga përvoja; zanat, mjeshtëri. Zeje ndihmëse. Zeja e këpucëtarit (e rrobaqepësit, e furrtarit). Mësoi një zeje.
* Ia mori zejen diçkaje e mësoi diçka, e përvetësoi mirë; ia mori dorën një pune.
ZEJTAR m.
Ai që ka një zeje, ai që ushtron një zeje, zanatçi. Zejtar shtëpiak. Zejtar i vogël. Puna e zejtarit.
