Ndikimi i inovatorëve në zhvillimin dhe mirëqënien e vendeve të tyre
Pas Luftës së Dytë Botërore, Japonia ishte e varfër dhe në një situatë të rëndë ekonomike. Akio Morita dhe Masaru Ibuka filluan të riparonin radiot në një dyqan gjysmë të shkatërruar dhe nisën një kompani me njëzet vetë, pa asnjë mbështetje shtetërore dhe pa kërkesa të dukshme për produktet inovative që ata kishin për qëllim të krijonin. Sot kompania e tyre quhet Sony dhe vlen 49 miliardë dollarë.
Morita kishte identifikuar një mundësi dhe një xhep jo-konsumatorësh në një situatë të vështirë. Kompanitë e tjera në atë kohë ndoqën shembullin e Sony (Toyota, Toshiba, Panasonic, etj …) dhe tani Japonia është një nga fuqitë më të mëdha ekonomike në teknologji dhe inovacion në botë.
E njëjta rrugë e Sony u zbatua më pas nga Samsung, e cila ndihmoi Korenë e Jugut për të dalë nga varfëria. Kjo mëson se favorizimi i investimeve në inovacione që krijojnë tregje edhe në kushte të vështira, u siguron vendeve të varfra një rrugë të qëndrueshme drejt mirëqënies.
Nga ana tjetër, Meksika, ndërsa është një vend plot mundësi, është një magnet për risitë e efiçencës, të cilat nuk krijojnë tregje aq të mëdha sa të tërheqin komponentët e tjerë të nevojshëm për zhvillimin afatgjatë dhe të krijojnë vende pune globale, të cilat siç e kemi parë, mund të zhvendosen diku tjetër lehtë.
Ndikimi i zhvillimit dhe mirëqënies në kulturën e një vendi
Institucionet e një shoqërie pasqyrojnë vlerat e saj, nuk i krijojnë ato. Kështu që eksportimi i institucioneve efikase që funksionojnë në një vend tjetër nuk është një zgjidhje efektive. Institucionet nuk mund të imponohen, pasi ato evoluojnë me shoqërinë së cilës i përkasin.
Në përgjithësi, vendet e varfëra janë të rrënuara nga institucione të korruptuara që kufizojnë zhvillimin e tyre. Për të zgjidhur këtë problem, hapi i parë është të kuptojmë vlerat e një vendi dhe pastaj të kuptojmë se si formohet një kulturë në radhë të parë. Kultura përcaktohet si një metodë bashkëpunimi drejt qëllimeve të përbashkëta që ndiqet aq shpesh dhe prodhon rezultate aq të dukshme sa individët nuk mendojnë se po ndjekin ndonjë metodë tjetër.
Nëse formohet një kulturë, individët do të bëjnë në mënyrë të pavarur atë që është e nevojshme për të qenë të suksesshëm. Prandaj, institucionet janë rezultat i një sërë sjelljesh që janë kodifikuar si efektive. Siç u përmend më lart, risitë që krijojnë tregje prodhojnë shërbime dhe zgjidhje që janë të arritshme për një klasë të re të konsumatorëve, kjo zgjidhje e re mund të ketë një ndikim të madh në shoqëri.
Sistemi i shpërblimit dhe ndëshkimit është i rëndësishëm në një vend në zhvillim, nëse nuk ka punë që shpërblejnë individët, ata do të gjejnë metoda të tjera të nxjerrjes së fitimeve edhe nëse metoda të tilla nuk janë produktive për shoqërinë. Pra, nuk ka rëndësi se sa qëllim të mirë ka reforma institucionale, nëse nuk krijohet ose nuk lidhet me tregje që iu shërbejnë sa më shumë individëve, vështirë se do të jetë e qëndrueshme.
E thënë thjeshtë, sa më shumë novatorë të demokratizojnë zgjidhjet për masat, duke krijuar mundësi dhe potencial për rritje dhe pasuri, aq më shumë institucione mund të rriten dhe të qëndrojnë të forta. Formimi i një kulture dhe respektimi i institucioneve është një proces kumulativ, por të kuptuarit se çfarë krijon dhe mbështet institucione efekikase dhe efiçente, gjithashtu edhe arsyen që i shtyn individët drejt korrupsionit është hapi i parë drejt mirëqënies.
Shembull praktik: zhvillimi i institucioneve lokale ndihmoi Venecian të bëhej një nga kryeqytetet më të mëdha tregtare në botë. Tregtia në distanca të gjata kishte pasuruar tregtarët të cilët përdorën ndikimin e tyre të ri për të sjellë ndryshime në “udhëheqjen”, për shembull duke çuar në fund të zakonit për të cilin zyra e Doge ishte e trashëgueshme dhe në krijimin e një parlamenti në 1172 pas Krishtit.
Gjatë kësaj periudhe, lulëzoi institucioni i njohur si Colleganza, një lloj shoqërie aksionare, e cila financonte kërkime në distanca të gjata. Në këtë mënyrë, Colleganza shpërndau rrezikun e pjesëmarrjes në udhëtime të tilla tek një numër më i madh njerëzish dhe gjithashtu demokratizoi shpërblimin, pasi ai lejoi më shumë Venedikas, për të cilët ishte më parë e pamundur, të investonin në ekspedita të tilla.
Në të njëjtën mënyrë, Colleganza ndikoi në industrinë e ndërtimit të anijeve, burimet e nevojshme për ndërtimin e tyre dhe kërkesën për ekuipazhe, duke pasur kështu një ndikim të gjerë në sektorë të ndryshëm ekonomikë.
Si ta kthejmë paradoksin e mirëqënies në një proces mirëqënieje
Rruga drejt mirëqënies mund të jetë e ndryshme për vende të ndryshme dhe përfundimisht varet nga situata aktuale ekonomike, megjithatë paradoksi i mirëqënies mund të bëhet një proces drejt mirëqënies nëse mbështetet nga një angazhim i vazhdueshëm ndaj inovacionit.
Duke analizuar novatorët dhe kombet përmes lenteve të inovacioneve, kjo na lejon të shohim qartë se ndikimi më i madh i disa inovatorëve është për shkak të procesit që i ka lejuar ata të demokratizojnë një produkt/shërbim, në mënyrë që ta bëjnë atë të arritshëm për më shumë individë.
Inovacioni është procesi përmes të cilit kompania riparon vetveten dhe mund të përmblidhet në elementët e mëposhtëm:
- Secili komb ka një potencial të brendshëm të rritjes i cili identifikohet me jo-konsumatorët
- Produktet në treg kanë potencialin të krijojnë tregje të reja dhe rritje nëse ato bëhen më të prekshme
- Një risi që krijon tregje është më shumë sesa thjesht një produkt/shërbim, është një sistem i tërë që ndikon në infrastrukturë dhe institucione dhe prodhon punë të reja lokale
- Strategjitë që kanë më shumë shanse për të krijuar zhvillim dhe mirëqënie janë strategjitë Tërheqje (tërheqje) dhe jo Push (shtytje)
- Zgjerimi në një treg jo të konsumit është relativisht i lirë.
Risitë që krijojnë tregje mund të veprojnë si katalizatorë për mundësi të reja në shumë vende të varfra dhe janë zgjidhja e paradoksit të mirëqënies.
Çfarë mund të kujtojmë nga ky libër?
Inovacionet që krijuojnë treg luajnë një rol të rëndësishëm në krijimin e mirëqënies së një vendi, pasi ato i bëjnë produktet e shtrenjta më të arritshme për xhepat e jo-konsumatorëve, duke promovuar progresin dhe zhvillimin.
The post Idetë kryesore (pj.2) nga libri “The Prosperity Paradox” appeared first on Ekonomia Islame.
