Pyetja:
Nëse një burrë e mbante të fshehtë martesën me gruan e tij të dytë dhe kishte fëmijë me të, atëherë ai vdiq pa ua treguar këtë sekret prindërve dhe vëllezërve e motrave, ose gruas së tij të parë dhe fëmijëve të saj, atëherë si mundet gruaja e dytë dhe fëmijët e saj kërkojnë pjesën e tyre të drejtë të pasurisë?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Në një sërë pyetjesh kemi thënë se është e detyrueshme që të regjistrohen zyrtarisht martesat, sepse kështu do të mbrohen të drejtat e njerëzve që të mos humbasin.
Por një burrë mund të detyrohet të heqë dorë nga regjistrimi i martesës sepse ai jeton në një vend perëndimor ku martesa në shumësi nuk lejohet dhe ai që e bën këtë do të penalizohet. Në atë rast mund të themi:
Nëse burri u martua me një grua të dytë në përputhje me mësimet islame, atëherë është e lehtë për gruan e dytë dhe fëmijët e saj ta vërtetojnë këtë, sepse kur ajo u martua duhet të ketë qenë kujdestari i saj dhe dy burra – të paktën – të cilët kanë vepruar si dëshmitarë. ose duhet të ketë shpallur martesën me disa miq ose të afërm të tij.
Burri mund të ketë lënë pas diçka në dorëshkrimin e tij që konfirmon këtë martesë të dytë, ose mund të ketë regjistruar fëmijët e tij nga gruaja e dytë në emër të tij, etj.
Pra, gruaja e dytë duhet të marrë disa nga këta dëshmitarë dhe çfarëdo prove apo prova të tjera rrethanore që ajo ka për të vërtetuar vlefshmërinë e pretendimit të saj dhe t’ua paraqesë atë përgjegjësve të qendrës islame në qytetin e saj, dhe ata mund t’ia paraqesin familjes. të të ndjerit dhe t’u vërtetojë atyre se ka palë të tjera që kanë të drejta në këtë drejtim, dhe ata kanë të drejtë në pjesën e tyre të pasurisë.
Gruaja e parë e të ndjerit dhe fëmijët e saj duhet ta pranojnë këtë dhe të ruhen nga ndërprerja e lidhjeve farefisnore dhe të refuzojnë të japin atë që me të drejtë u takon vëllezërve të tyre, sepse Allahu ka caktuar që të gjitha gratë dhe të gjithë fëmijët të kenë të drejta në pasurinë, kështu që atje nuk duhet të ketë dallim midis një gruaje dhe një tjetre, ose midis një djali dhe një tjetri. Ata janë të gjithë fëmijë të të ndjerit dhe të gjithë kanë të drejtë në pjesën e tyre të trashëgimisë. Ndalimi (për mohimin e të drejtave të tyre) theksohet më tej nëse ndonjë nga trashëgimtarët është i mitur (jetim), sepse gllabërimi i pasurisë së jetimëve është mëkat i madh për të cilin ai që e bën këtë meriton dënim në xhehenem.
Allahu i Lartësuar thotë: “Ata që e hanë pa të drejtë pasurinë e jetimëve, në të vërtetë ata hanë atë që mbush barkun e tyre zjarr dhe do të futen në zjarrin e xhehennemit.” (Nisa: 10)
Dhe Allahu e di më së miri.
islamqa.info
