Aftësitë dixhitale dikur nënkuptonin zotërim të njohurive bazë të kompjuterëve. Tani, do të thotë të jesh në gjendje të punosh në mënyrë të lehtë dhe strategjike përmes mjeteve, pajisjeve dhe platformave.
Të shfrytëzojë internetin dikur nënkuptonte dërgimi i një email ose të shkruash duke përdorur një program të përpunimit të fjalëve. Ishte një aftësi që kërkohej kryesisht nga punonjësit “inteligjent” – njerëz që mund të përdorin softuerat specifik për punë dhe duhet të dinë si ta përdorin atë në përputhje me rrethanat, raporton bbc.
Por kjo ka evoluar ndjeshëm.
Tani, shkrim-leximi dixhital do të thotë të kesh aftësi për të përparuar në një shoqëri ku komunikimi dhe qasja në informacion bëhen gjithnjë e më shumë nëpërmjet teknologjive dixhitale, të tilla si platformat online dhe pajisjet mobile.
Koncepti përfshin një kuptim të gjerë të një sërë mjetesh dixhitale që mundësojnë punë në zyrë, punë hibride dhe në distancë në të gjitha llojet e vendeve të punës: mendoni softuerët bashkëpunues në kohë reale, aplikacionet e drejtpërdrejta të bisedës në vendin e punës dhe mjetet e sofistikuara asinkrone të punës, transmeton Telegrafi.
Sot, shkrim-leximi dixhital nuk është më një propozim funksional, është një mentalitet. Në vendin modern të punës, ka një pritshmëri më të madhe që punonjësit të adoptojnë me zgjuarsi çdo teknologji që vjen me punën e tyre, si dhe të përshtaten me mjetet dhe qasjet gjithnjë në ndryshim.
Punëtorët pritet gjithashtu të përdorin teknologjinë në mënyrë strategjike: nga puna e pajisjeve të tyre personale celulare, deri te shfrytëzimi i programeve bashkëpunuese të rrjedhës së punës.
Dhe, më e rëndësishmja, aftësitë dixhitale nuk janë më thelbësore vetëm në punën e njohurive. “Këto po bëhen universalisht të zbatueshme për pothuajse të gjithë”, thotë Ying Zhou, drejtor i Qendrës Kërkimore të Ardhmërisë së Punës në Universitetin e Surrey, Mbretëria e Bashkuar.
Deri në vitin 2019, një raport i qeverisë së Mbretërisë së Bashkuar tregoi se aftësitë dixhitale kërkoheshin në të paktën 82 për qind të vendeve të lira të punës.
Zhou thotë se punëtorët që qëndrojnë pa lëvizur dhe ndalojnë marrjen e ekspertizës dixhitale rrezikojnë të mbeten prapa. “Sa herë që zhvillohet teknologjia, ajo rrit kërkesat për aftësi të fuqisë punëtore. Bëhet një garë midis aftësive dixhitale dhe teknologjisë: sa më shpejt të përparojë, aq më shpejt duhet të përditësojmë aftësitë tona. Presioni po ngrihet gjatë gjithë kohës.”
Pse të gjithë kanë nevojë për arsimim dixhital
“Arsimimi dixhital është një koncept i gjerë: ju mund të punoni me pajisje dixhitale nga mënyra të thjeshta deri te detyrat e larta komplekse”, vazhdon Zhou. “Mund të ndryshojë nga printimi i një fature në një dyqan, tek përdorimi i përpunuesve të tekstit dhe fletëllogaritjeve, tek përdorimi i avancuar si dizajni i uebit, analiza e të dhënave, programimi kompjuterik dhe kodimi”.
Kërkesa e tregut të punës për arsimim dixhital është rritur vazhdimisht që nga vitet 1980. Zhou citon hulumtime që tregojnë se gjersa kërkesa për aftësitë e shkrim-leximit dhe llogaritjes në mesin e fuqisë punëtore në Mbretërinë e Bashkuar është ulur, rolet që kërkojnë aftësi dixhitale kanë vazhduar të rriten.
Me kalimin e kohës, një shkallë e ekspertizës dixhitale është bërë e pritshme edhe në role që nuk kanë lidhje me teknologjinë.
Nga operatorët e magazinës që përdorin sisteme të menaxhimit të bazuara në “cloud”, tek mjekët që këshillohen me pacientët nëpërmjet takimeve me video në distancë dhe kontraktorët që menaxhojnë projektet e ndërtimit përmes aplikacioneve të bashkëpunimit celular, teknologjia nuk është më specifike për sektorin.
“Arsimimi dixhital – dhe kërkesa e punëdhënësve për aftësi dixhitale – ka evoluar ndërsa ekonomia dhe tregu i punës janë bërë më të dixhitalizuara”, thotë Danny Stacy, kreu i inteligjencës së talenteve në Mbretërinë e Bashkuar në platformën e punësimit “Indeed”, me qendër në Londër. “Ajo që dikur shihej si një bonus tani është një komponent kritik i pothuajse çdo roli”.
Kjo kërkesë për arsimim dixhital është rritur pasi punëdhënësit miratojnë modele hibride ose të punës në distancë.
“Sot, punëdhënësit kanë shumë më tepër gjasa të identifikojnë aftësi specifike dixhitale dhe të emërtojnë softuerin që përdorin”, thotë Stacy dhe shtoi, “Ka kërkesa më të mëdha për të pasur aftësi në mjetet e menaxhimit të zyrës dhe projektit, softuer specifik në mënyrë që punonjësit të punojnë në mënyrë më efektive”.
Megjithatë, rëndësia në rritje e shkrim-leximit dixhital nuk do të thotë që punëtorët duhet të zotërojnë të gjithë softuerin për të gjetur një punë.
Në vend të kësaj, ata duhet të kenë besim dixhital: të etur për të provuar teknologjitë e reja; përqafoni se si mjetet e duhura mund të thjeshtojnë detyrat rutinë dhe të përmirësojnë bashkëpunimin në vendin e punës; duke pasur edhe fleksibilitetin dhe përshtatshmërinë për të mësuar procese të reja.
Sot, punonjësit duhet të supozojnë se do të vazhdojnë të përmirësojnë aftësitë dixhitale. Në fund të fundit, pritshmëria kur një punëtor fillon një rol të ri është ose ai ka aftësitë dixhitale për të bërë punën ose do t’i mësojë ato – shpejt.
“Puna hibride dhe në distancë ishin të rëndësishme vetëm për 5 për qind të fuqisë punëtore përpara pandemisë”, thotë Zhou. “Është gati gjysma e të gjithë punëtorëve tani. Pavarësisht se çfarë pune keni bërë më parë, një punëdhënës tani pret që ju të mësoni çfarëdo aftësie dixhitale që kërkohen në një rol”, tha ai.
Duke ecur përpara
Një lajm pozitiv është se edhe nëse punëtorët nuk e dinë termin, ata ndoshta janë tashmë mjaft të shkolluar në mënyrë dixhitale.
Gjithëpërfshirja e teknologjisë nënkupton që pothuajse të gjithë dërgojnë email, mesazhe, foto çasti, gjë që shpesh përkthehet në aftësi teknologjike në vendin e punës.
Ajo bëhet një garë midis aftësive dixhitale dhe teknologjisë: sa më shpejt të përparojë, aq më shpejt duhet të përditësojmë aftësitë tona, pohoi Ying Zhou.
Edhe nëse punëtorët ndihen sikur nuk janë aty ku duan ose duhet të jenë, ka mënyra për të përmirësuar këto aftësi të rëndësishme, transmeton Telegrafi.
Në rastet kur punëtorët duhet të përmirësohen me shpejtësi, kompanitë shpesh u ofrojnë punonjësve trajnime për të ndihmuar në kapërcimin e çdo boshllëku të aftësive dixhitale që mund të kenë. “Përballë mungesës së punëtorëve, punëdhënësit po tregojnë gatishmëri më të madhe se më parë për të trajnuar dhe përmirësuar kandidatët në vend që të kërkojnë produktin e përfunduar”, thotë Stacy.
Ky përmirësim i aftësive mund të marrë formën e trajnimit në vendin e punës ose të kurseve të mësimit dhe zhvillimit në internet.
Sidoqoftë, Zhou thotë se një nga mënyrat më të mira që punonjësit të ndërtojnë shkrim-leximin e tyre dixhital është thjesht duke bërë punën e tyre përmes një procesi – provë dhe gabim – “Të mësuarit joformal dhe shkëmbimi i njohurive mes kolegëve është një nga mënyrat më të provuara për të fituar aftësi të reja”.
Ajo që njerëzit bëjnë jashtë vendit të punës gjithashtu mund t’i ndihmojë ata. Për punonjësit që nuk kanë njohuri dixhitale, përdorimi i teknologjisë në shtëpi ofron mundësi për eksperimentim dhe mësim.
Për shembull, takimi me një mik me video-telefonatë, në vend të mesazheve me tekst, mund të ndihmojë në njohjen e një punonjësi me aplikacionet që do të përdorë në punë; përdorimi i mediave sociale mund t’i ndihmojë ata të ambientohen me format më informale të komunikimit që mund të hasin përmes mjeteve të bashkëpunimit në vendin e punës.
Zhou thotë se megjithëse shumica e punonjësve në tregun e punës mund të mos kenë nevojë aktualisht për aftësi shumë komplekse kompjuterike, njohja dixhitale është një kërkesë bazë që është gjithmonë në rritje.
Kjo do të thotë që punëtorët që vazhdojnë ekspertizën e tyre teknologjike vazhdojnë të evoluojnë në një treg pune gjithnjë në ndryshim që vlerëson gjithnjë e më shumë aftësitë dixhitale.
“Shkathtësitë dixhitale në fund të fundit ofrojnë fuqi më të madhe negociuese në tregun e punës,” thotë Zhou. “Mjedisi i punës ka ndryshuar në favor të njohjes më të madhe dixhitale”, përfundoi ai.
