“Ne” dhe beteja për vëmendje

Redi Shehu
Mjafton një shkreptimë e vogël mediatike, një lajm sado i rëndomtë në cepin më të largët të vendit, dhe ai menjëherë, si pasojë e efektit vullkanik të rrjeteve sociale dhe atij të mediave tradicionale që ushqehet nga OMGJ-të e facebook-ut, transformohet në debat kombëtar të një rëndësie maksimale. Kjo proçedurë përsëritet në formë ciklike për çdo gjë dhe gjithçka, sa që në fund e kupton se ndodhesh brenda një fushëbeteje virtuale në të cilën nëse nuk pozicionohesh atëherë je jashtë loje, je i paklasifikuar për t’u konsideruar i ndjekshëm elektronikisht.
Fakti që çdo ndodhi sado e vogël shkakton një debat kombëtar, i cili rëndom përfundon në pikën e nisjes pa zgjidhur asgjë, i gatshëm për t’u ricikliuar nga fillimi në momentin kur ngjarja të ndodhë përsëri në të ardhmen e afërt, flet se ky është një tregues i keq. Sepse kjo mënyrë qasjeje, është prova më evidente se ne si popull nuk kemi ndërtuar një të kuptuar të përbashkët mbi atë që quhet “ne shqiptarët”. Ne, nuk kemi përmbyllur të kuptuari që duhet kemi mbi kulturën tonë, historinë dhe politikën tonë.
Zakonisht fillon me një ngjarje së cilës kërkohet t’i gjendet origjina e konfliktit për t’u përpunuar në makineritë e përtypjes dhe gëlltitjes së propagandës komunikuese. Fillon me një “fake news” e cila pasohet me një “fake story” dhe më vonë buçet gjithandej në një “fake debate” të tendosur nga personazhe mundësisht esktremisht intolerantë, të pajisur me testata hidrogjeni artikulimi në mënyrë që të kapet gjëja më e çmuar për mediat, vëmendja. Beteja për vëmendje është sot kriteri që përcakton të gjithë qënien tonë si “homo networkus” . I tillë ishte edhe rasti më qesharak me Skënderbeun. Filloi me një “fake news” u pasua me një “fake story” dhe propogandoi në një “fake debate” që nuk zgjidhi asgjë, vetëm se forcoi mendimin e secilit në llogoren vet dhe dëmtoi ato pak ura të brishta mirëkuptimi të ndërtuara me mund, të cilat do të çonin drejt një të kuptuari konsesual mbi konceptin “ne shqiptarët”.
E kështu vazhdon për çdo gjë. Edhe për deabtin lidhur me Prek Calin, hierarkia ishte po e njëjtë. Nga një “fake news” përfundoi në një “fake debate” ku e rëndësishme ishte nëse Preka ishte i mirë (lexo anti-komunist) apo i keq ( lexo komunist). Pas pothuaj tre dekadash në liri, ne shqiptarët, tashmë specie networku, nuk kemi një të kuptuar të përbashkët për veten tonë lidhur me asgjë, sepse nuk kemi nxjerrë kolosë të mirëfilltë të cilët të kërkojnë të vërtetën dhe faktet historike, edhe pse kundër vetes apo mendimeve dhe bindjeve të veta. E shkuara nuk lexohet, e aq më tepër nuk projektohet në të tashmen bazuar në bindjet tona, ajo (e shkuara) është një formë konsensuale e kolektives bazuar në prova të pakundërshtueshme dhe jo në striptizën e leximit historik.
Por ka një problem: këkim i të vërtetës, e cila është e vetme dhe gjendet mes nesh, pavarësisht këndvështrimeve të ndryshme të secilit, është vështirë të bëhet brenda betejës për vëmendje. Në dukje të gjithë kemi përshtypjen se janë ngjarjet ato të cilat shkaktojnë debate dhe thellojnë çarjen tonë duke moskuptuar gjithmonë e më shumë se kush jemi ne në të vërtetë. Unë mendoj se ndodh krejt e kundërta. Nuk janë ngjarjet ato që shkatojnë zhurmë e debate, por është çarja jonë e brendshme që është në kërkim të vazhdueshëm të ngjarjeve për t’u ekspozuar pastaj në një betejë të pafund për vëmendje. Është kjo gjendja jonë dyjare mes vetes dhe “tjetrit” brenda vetes, e cila qëndron në gjendje të aktivizuar “on” dhe kërkon siluetën më të vogël në përditshmëri për t’u shpërfaqur në formën e një “canion”-i të shqiptarit në raport me shqiptarin.
Madje besoj se kjo çarje e thellë ka nevojë të mirëmbahet dhe thellohet gjithmonë e më tej nga kalorësit e mllefit dhe për këtë, nevojitet një gjendje e përhershme konflikti në kohë dhe hapësirë për ta bërë atë, qepjen shqiptare, thjesht të pamundur. Popujt e tjerë të zhvilluar, fqinjët tanë po ashtu, të gjithë kanë përjetuar luftra, padrejtësi mes vetë dhe me të tjerët, por ata në terma të përgjitshme dhe për gjërat themelore kanë përmbyllur sfidën e të kuptuarit të vetvetes. Ata e kanë të qartë se çdo të thotë “ne” për ta. Betejën për vëmendje ata e kanë ndërtuar në të mirë të vendit më shumë se sa në të mirë të vetes. /tesheshi.com/