Disa vite më parë, ju bashkova një klienti i cili u takua me një nga klientët e firmës së tij. CEO i asaj kompanie e kaloi pjesën më të madhe të takimit duke i bërtitur stafit të tij.
Pastaj gjërat morën kthesë për më keq dhe CEO u tërbua aq shumë sa hodhi karrigen.
Më vonë, teksa ecja pranë tij në korridor, e dëgjova të thoshte: “Kjo do t’i mbajë të gjithë në gatishmëri.”
Ndoshta ai ishte fans i Princit; siç shkruante Machiavelli: “Është më mirë të të kenë frikë sesa të të duan, nëse nuk mund të jesh të dyja”. Meqenëse është e vështirë për liderët të duhen, ata shkojnë nga frika.
Por ajo që ai nuk kuptoi është kjo: Hulumtimet (shumica e tyre të mbledhura në një dokument të Kërkimit në Sjelljen Organizative të vitit 2009) tregojnë se frika ndikon negativisht në pjesëmarrjen dhe inovacionin e punonjësve.
Siç shkruajnë autorët e punimit:
Hulumtimet tregojnë se disa sjellje verbale nga udhëheqësit, si toni i lartë i zërit ose vërejtjet fyese, dhe kërcënuese, janë shenja të qarta pakënaqësie dhe për këtë arsye shkaktojnë frikë te vartësit. Këto lloje të shfaqjeve agresive mund të shkaktojnë frikë me intensitet të lartë dhe heshtje automatike mbrojtëse jo-deliberative.
Dhe kjo nuk do shumë mend për t’u kuptuar dhe instiktivisht.
Nëse të bërtas, do të pushosh. Nëse të kritikoj, do të ndaloni së bëri sugjerime. Nëse hedh poshtë idetë e tua, ti do të tërhiqesh.
Por presioni zbehet shpejt. Pavarësisht se sa me forcë prezantohen, mesazhet e ashpra së shpejti bëhen bajate. Udhëheqësit që menaxhojnë me autoritet të ashpër i “humbin” shpejt ekipet e tyre.
Njerëzit fillojnë të mendojnë: “Do të bëj atë që ju më thoni të bëj”! Por sa më shpejt që të munden, ata do ta bëjnë atë punë për, ose me dikë tjetër.
Ky është një mësim që Mark Cuban thotë se iu deshën vite për ta mësuar. Siç thotë Cuban:
Kam kaluar në metamorfozën time. Në fillim të karrierës sime, mund të mallkoja. Mund të zemërohesha. Nuk do të kisha dashur të bëja biznes me veten time kur isha në të 20-at. Më duhej të ndryshoja. Dhe e bëra. Dhe me të vërtetë u shpagua.
Një nga aftësitë më të nënvlerësuara në biznes tani është të jesh i mirë.
Shefat më të mirë janë kërkues. Ata kanë pritshmëri të mëdha. Ata herë pas here shpalosin një dashuri pak të ashpër.
Por dhe kjo është thelbësore, ata gjithashtu u tregojnë punonjësve të tyre, nëpërmjet fjalëve dhe veprimeve të tyre, se kujdesen për ta. Se ata kanë besim. Se ndërsa mund të kenë pritshmëri të larta, ata e dinë se punonjësit e tyre janë të aftë të arrijnë nivelet e duhura të performancës.
Me pak fjalë, ata kërkojnë shumë, por kërkojnë me mirësjellje dhe respekt.
E di se çfarë mund të mendoni. Gjithçka tingëllon mirë, por nuk funksionon kështu në botën reale.
Në fakt, kështu funksionon. Hulumtimi i vitit 2015 i publikuar në Organisation Dynamics tregon se mirësjellja, trajtimi i njerëzve me respekt, mund të sjellë rezultate befasuese.
Në një eksperiment, studiuesit zbuluan se njerëzit ishin 59 për qind më të gatshëm për të shkëmbyer informacion, 72 për qind më shumë gjasa për të kërkuar këshilla dhe 57 për qind më shumë gjasa për të kërkuar informacion nga një person të mirësjellshëm në krahasim me një person jo të mirësjellshëm.
Një person i mirësjellshëm i frymëzoi njerëzit që të punonin 71 për qind më shumë dhe të kishin më shumë se 70 për qind më shumë gjasa që të dëshironin të bënin mirë për atë person. /inc/
