Më poshtë vijon një panoramë e partive kryesore të ekstremit të djathtë në Bashkimin Evropian, pas zgjedhjeve legjislative në Holandë, ku Partia e ekstremit të djathtë për Lirinë, i humbi ato:
HOLANDË
Partia për Lirinë (PVV), parti anti-islame, e Geert Wilders u rendit forca e dytë e Parlamentit holandez, pas liberalëve, me 20 vende nga 150 (rezultat paraprak) ose pesë deputetë më shumë se gjatë zgjedhjeve të fundit të vitit 2012.
FRANCË
Fronti Kombëtar (FN) i themeluar në 1972 nga Jean-Marie Le Pen, po drejtohet që nga 2011 nga vajza e tij Marine, kandidate për presidencialet më 23 prill dhe 7 maj.
E pranishme në raundin e dytë të zgjedhjeve në të gjitha sondazhet, por humbëse në përballjen përfundimtare, Marine Le Pen po bën fushatë për daljen nga euro dhe rivendosjen e kufijve kombëtare.
FN-ja që numëron dy përfaqësues në Asamblenë Kombëtare dhe dy në Senat ishte fituesja kryesor në raundin e parë të zgjedhjeve rajonale të dhjetorit 2015 (27,7 për qind të votave), por humbi në një rajon në raundin e dytë.
HUNGARI
Jobbik (Lëvizja për një Hungari më të Mirë) e drejtuar nga Gabor Vona është forca e dytë në Parlament me 24 deputetë.
Përballë linjës së ashpër anti-imigracion dhe autoritare të kryeministrit konservator,Viktor Orban, Jobbik paraqiti sloganët me doza të forta dhune raciste dhe antisemite në fillimet e saj për të përcaktuar një platformë politike drejt një qëllimi të ri.
AUSTRI
Partia e Lirisë (FPO), e krijuar në 1956, nga ish-nazistë, është ndjekur më tepër nga lëvizje pangjermaniste sesa liberale.
E kualifikuar për raundin e dytë të zgjedhjeve presidenciale të dhjetorit 2016, kandidati i saj Norbert Hofer dështoi për t’u shpallur fitues si presidenti i parë i ekstremit të djathtë të një shteti në BE.
FPO numëron 38 deputetë në Parlamentin kombëtar.
GJERMANI
Alternativa për Gjermaninë (AfD), formacion populist anti-migrant e krijuar në 2013, duke u afruar me ekstremin e djathtë, ka ambicie me rastin e legjislativeve të 24 shtatorit të zgjidhet partia e parë e së djathtës së ashpër që është pjesë në Bundestag që nga viti 1945.
ITALI
Liga e Veriut, lëvizja e vjetër separatiste u transformua nën shtysën e Matteo Salvinit, i cili ”mori frerët” në fillim të 2014, në një parti anti-euro dhe anti-emigrantë.
Në fillim të dhjetorit 2016, ai propagandoi me sukses për «jo» në referendumin për rishikimin e Kushtetutës që çoi në rrëzimin e qeverisë së Matteo Renzi.
Me mundim për t’u futur në Jug, Liga e Veriut siguroi 18 vende në Dhomën e deputetëve gjatë legjislativeve të 2013.
BELGJIKË
Vlaams Belang (Interesi Flamand) mbështet pavarësinë e Flandrës, provincë holandofone e Belgjikës. Kjo forcë zotëron që nga qershori 2014 tre nga 150 vende në Dhomën e Përfaqësuesve, me rënie të dukshme, ndërsa elektorali i saj ka kaluar drejt partisë nacionaliste Aleanca e Re Flamande (N-VA).
GREQI
Agimi i Artë (AD) partia neonaziste dhe ksenofobe e Nikos Mihaloliakos shënoi një sukses të ri në legjislativet e shtatorit 2015 me rizgjedhjen e 18 deputetëve, por në fillim të marsit në këtë forcë politike 13 deputetë janë nën hetim për gati dy vitesh për formacion të «bandave kriminale » duke humbur reputacionin si forca e tretë në parlament në favor të PASOK-ut (socialiste) pas largimit të një deputeti.
SUEDI
Demokratët e Suedisë (SD) shënuan një avancim historik në shtatorin e 2014 duke u renditur forca e tretë e vendit me 13 për qind të votave. Ata zotërojnë 48 vende në Parlament nga një total prej 349 pas përjashtimit në fillim të shkurtit të një deputeteje për antisemitizëm.
E krijuar në 1998 dhe drejtuar nga Jimmie Åkesson, kjo parti nacionaliste dhe anti-imigracion u distancua nga fraksionet raciste dhe të dhunshme, mjaft aktive në vitet 1990.
SLLOVAKI
Sllovakia jonë (LSNS) partia neo-naziste e Marian Kotleba, e themeluar në 2012 përfitoi nga frika e pushtimit migrator për të shënuar në marsin e 2016 hyrjen e saj në Parlament, me 14 vende nga 150.
BULLGARI
”Attack nacional union” (ATAKA) i drejtuar nga Volen Siderov ka si elektorat minoritetet kombëtare kryesisht minoritetin rom.
Ai mundi të fitojë në 2014 11 vende në Parlament, një rënie e ndjeshme në raport me zgjedhjet e mëparshme.
BRITANI E MADHE
Partia për Pavarësinë e Britanisë së madhe (UKIP) pa u cilësuar ekstrem i djathtë është në mënyrë të hapur anti-emigrant dhe anti-evropiane. Në fundin e 2016 kjo forcë politike zgjodhi liderin e saj të ri, Paul Nuttall, për të pasuar Nigel Farage, faktor kyç i Brexit.
UKIP, në vitin 2015, u rendit forca e tretë politike në vend me gati 13 për qind të votave por zotëron vetëm një deputet në Parlament.
