Por po ajo botë, thuajse heshtë kur ushtarët izraelit vrasin ndonjë fëmijë palestinezë, apo kur e rrafshojnë me tokë shtëpinë e ndonjë të dyshuari për terrorizëm, e që paraqet dënim kolektiv, të ndaluar sipas Ligjit Ndërkombëtar.
Por, ligji thuajse kurrë nuk ka pas vlerë për të fortin, sepse shpeshherë, kur ai të vret dhe ta rrënon shtëpinë, ajo quhet mbrojtje, e kur i dobëti mbrohet, ajo quhet ‘terrorizëm’?!
Dhe ç’është më e keqja, neve na mësuan me këto standarde dhe andaj themi: ne si properëndimorë që jemi s’kemi çka merremi me botën e prapambetur të Lindjes, duke harruar kështu se njerëzorja në ne nuk është as properëndimore as prolindore, po diçka që e kemi në ‘qendër’ të qenies sonë, e të cilën ose e dëgjojmë si tik-takun e zemrës, ose nuk e dëgjojmë fare.”
(Kim Mehmeti)
