Pyetja:
Vëzhgimi i kolegëve dhe shkrimi i raporteve për ta a hyn nën titullin e spiunimit që është i ndaluar?
***
Përgjigjja:
Vendimi për t’i vëzhguar punonjësit
Nuk ka asgjë të keqe të pranosh detyrën për të vëzhguar punëtorët dhe për t’i treguar menaxhmentit për gabimet ose shkeljet e tyre që kanë të bëjnë me punën, me kusht që kjo të mos përfshijë spiunimin e diçkaje që ata duan ta fshehin, sepse është haram të spiunuarit e njerëzve.
Allahu i Lartësuar thotë: “O ju që keni besuar, largohuni nga supozimet e shumta. Në të vërtetë, disa supozime janë mëkat. Dhe mos spiunoni ose përgojoni njëri-tjetrin. A dëshiron njëri prej jush të hajë mishin e vëllait të tij kur të vdesë? Do ta urrenit. Dhe kini frikë Allahun; Vërtet, Allahu është Pranues i pendimit dhe Mëshirues.” (Huxhurat: 12)
Ebu Hurejra transmeton se Pejgamberi ﷺ ka thënë: Mos spiunoni njëri-tjetrin; mos kërkoni të metat e njëri-tjetrit; mos urreni njëri-tjetrin; dhe bëhuni vëllezër.” [1]
Dhe Pejgamberi ﷺ ka thënë: “O ju që i keni bërë fjalë islamit, por besimi nuk ju ka hyrë në zemrat tuaja, mos i dëmtoni muslimanët, as mos i turpëroni ata dhe mos kërkoni të metat e tyre, sepse kushdo që kërkon. gabimet e shokut të tij musliman, Allahu do të kërkojë të metat e tij, dhe nëse Allahu kërkon të metat e një personi, Ai do ta ekspozojë atë edhe në pjesën më të brendshme të shtëpisë së tij.” [2]
Ka thënë Es-Safereni Në er-Ri’ajah thotë: Është haram të ngrihet çështja e një vepre të keqe që është bërë në fshehtësi, sipas pikëpamjes më të saktë të dijetarëve. [3]
El-Haxhavi (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: Ai që fshihet është ai që bën diçka në një vend ku zakonisht askush nuk e di se çfarë bën, përveç atyre që janë të pranishëm, pastaj e fsheh dhe nuk flet të saj.
Ndërsa ai që bën diçka në një vend ku mund ta shohin fqinjët e tij, qoftë edhe në shtëpinë e tij, atëherë ai konsiderohet si ai që bën mëkat haptazi dhe nuk fshihet.
-Vendimi për përgjimin e punonjësve dhe transmetimin e asaj që ata thonë
Kjo përfshin përgjimin e bisedave të punonjësve, aksesin në pajisjet e tyre ose inspektimin e sendeve të tyre personale pa dijeninë e tyre. E gjithë kjo është nën titullin e spiunazhit, i cili është haram.
Sa i përket raportimit të diçkaje që bëhet haptazi, si p.sh., që një punonjësi i zë gjumi në punë, ose rri ulur dhe nuk bën ndonjë punë, ose vjen vonë, ose largohet herët, e të ngjashme, kjo nuk hyn nën titullin e spiunimit dhe aty. nuk ka asgjë të keqe me të.
Por duhet pasur kujdes për të shmangur transmetimin e asaj që ata thonë për njëri-tjetrin ose për menaxhmentin, sepse kjo vjen nën titullin e përhapjes së thashethemeve keqdashëse.
Atij që i është dhënë kjo detyrë duhet të bëjë të pamundurën për të thënë të vërtetën dhe t’i japë këshilla të sinqerta punonjësit përpara se ta raportojë atë. Ai duhet të përpiqet të jetë sa më i butë, që të përfshihet në lutjen e Pejgamberit ﷺ. Aisheja (Allahu qoftë i kënaqur me të) thotë se ajo e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut ﷺ duke thënë: “O Allah, kushdo që arrin ndonjë pozitë të autoritetit mbi umetin tim dhe është i ashpër ndaj tyre, ji i ashpër ndaj tij, dhe kushdo që arrin ndonjë pozitë të autoritetit mbi umetin tim dhe është i sjellshëm ndaj tyre, bëhu i mirë ndaj tij.” [4]
Shejh Ibn Uthejmin u pyet: Unë punoj në fushën e kontabilitetit dhe i mbaj një sy punëtorëve në lidhje me kohën e kaluar në punë dhe cilësinë e punës së tyre dhe i raportoj pronarit. se si po ecën puna. Kjo përfshin, për shembull, t’i tregosh atij për punonjësit që mungonin ose erdhën me vonesë, ose që bënë një gabim, ose bënë filanin, e kështu me radhë. Kjo është në mënyrë që pronari i biznesit të jetë i vetëdijshëm për çdo problem në mënyrë që t’i rregullojë ato. A ka ndonjë mëkat për mua që e bëj këtë, edhe pse u ofroj këshilla të sinqerta punonjësve përpara se të flas me pronarin e kompanisë, por kjo ka qenë pa sukses?
Ai u përgjigj:
Ajo që bën pyetësi është e lavdërueshme dhe ai do të shpërblehet për këtë. Njeriu i ndershëm nuk duhet të tregojë favorizime ndaj askujt. Allahu do ta shpërblejë njeriun që i këshillon punëtorët fillimisht, pastaj nëse i përmirësojnë rrugët e tyre i lë të qetë, por nëse nuk e bëjnë këtë, ai i tregon shefit për ta. Kjo është detyra e tij që pritet prej tij. E lus Allahun që ta bëjë të qëndrueshëm dhe ta ndihmojë dhe të nxjerrë më shumë si ai, sepse njerëzit si ai janë shumë të rrallë në ditët e sotme, dhe arsyeja për këtë është turpi apo siklet, ose sepse ai mund të thotë: Nuk dua që dikush të humbet punën për shkakun tim, dhe të ngjashme. E gjithë kjo është e gabuar, sepse Allahu nuk është shumë i turpshëm për të thënë të vërtetën, dhe nëse një person lirohet nga puna për shkak se nuk ka bërë atë që i është kërkuar, atëherë ai duhet të fajësojë vetëm veten.
“Fatawa Noor ‘ala ad-Darb” (24/2).
Allahu e di më së miri.
Burimi: islamqa.com
———————————-
[1] Buhariu (5144) dhe Muslimi (2563)
[2] Tirmidhiu (2032) dhe Ebu Davudi (4880)
[3] Ghidha’ul-Albaab (1/263)
[4] Muslimi (1828)
