Gratë janë në përgjithësi më të prirura të besojnë dhe të praktikojnë besimin fetar sesa burrat. Diferenca nuk është e madhe nëse kombinohen numrst për të gjitha besimet fetare dhe për të gjithë vendet (83.4 për qind e grave identifikohen me një besim fetar krahasimisht me 79.9 për qind të burrave), por në disa vende dhe besime ndarja është shumë e dukshme. Në Amerikë për shembull, 60 për qind e grave e shohin besimin fetar si shumë domethënës në jetët e tyre kundrejt 47 për qind të burrave. Shifra vjen nga kërkimet Pew. Në të gjithë botën, gratë muslimane janë po aq besimtare sesa burrat e të njëjtës fe, por gratë e krishtera tejkalojnë së tepërmi burrat sa i takon nivelit të devocionit. Çfarë ndodh dhe si shpjegohen këto shifra?
Sipas ekspertëve që kanë analizuar të dhënat për “The Economist”, një faktor është se në praktikën e besimeve tradicionale, gratë kanë më shumë fuqi për të qëndruar në pozicionin e tyre, përfshi edhe kohët e shtypjes dhe dhunës. Nën regjimet që synojnë të ndalojnë gjithë shenjat e jashtme të fesë, gratë mund ta transmetojnë pa u pikasur besimin tek fëmijët. Mjafton të pyesësh njerëzit e devotshëm që janë rritur nën komunizëm, sesi e ruajtën besimin, dhe pjesë e përgjigjes është gjithnjë gjyshja. Dhe cilido qoftë regjimi politik, për praktikat fetare që mund të kryhen brenda shtëpisë (qofshin ato një faltore apo ikona të shenjta), detyra e mbajtjes ndezur të zjarrit, fjalë për fjalë dhe në mënyrë metaforike, u takon zakonisht grave.
Por, ka edhe një aspekt tjetër. Midis disa formave të reja të besimit, gratë shpesh hapin rrugën për të ndryshuar fenë, duke shpresuar që do të ndiqen nga familjarët. Kjo është veçanërisht e vërtetë për kishat pentekostale që po shtohen në Amerikën Latine, duke reduktuar katolicizmin. Që nga fillimet në Los Anxhelos, në fillim të shekullit të 20-të, pentekostalizmi ka paraqitur një paradoks. Administrata e tij burokratike ka qenë territor vetëm për meshkujt, të paktën po aq shumë sa edhe në besimet e tjera.
Në një komunitet në El Salvador apo Brazil, përballja me vështirësitë e tranzicionit nga jeta rurale në qytet, mund të sjellë në funksion motive më praktike. Për një shtëpiake të stërmunduar, disiplina dhe rrënjët e thella të organizatës së një kishe pentekostale mund të jetë një mënyrë e mirë për stabilizimin e familjes dhe largimin e burrave të shtëpisë nga narkotikët dhe dhuna. Në Kolumbi, ku protestantet femra tejkalojnë mjaft ata meshkuj, 62 me 38 për qind, gratë konvertohen në evangjelizëm, dhe u kërkojnë burrave t’i ndjekin me shpresën se më pak nga buxheti familjar do të shkojë për intoksim dhe forma të tjera të shthurjes burrërore. Kështu shkruan antopologia Elizabeth Brusco.
Situata mund të përmblidhet me pak fjalë kështu: në gjendje stresi, që variojnë nga persekutimi e deri tek tranzicioni ekonomik e rrënimi, feja mund të jetë një formë ku njeriu mbështetet për të marrë forcë dhe një lloj kapitali social, e gratë janë rojtaret dhe përcjellëset kryesore të këtij kapitali./tesheshi.com/
