Si rrufe po jau merr sytë
Bukën po jau pret në fyt
Po jau ndal fjalën në gjysë
Sellfija tyne prej xhamisë.
Po jau dridh zemrat e shkreta
Iu shkrun pena, s’iu del fleta
Shpejt nxitojnë me e shu dritën
Shesin terrin, mallkojnë ditën
Mallkojnë gjysh e plak të parë
Që ka lanë k’tu trashgimtar
Trashigim nj’at amanet
Me e njoftë Zotin e vet
Zotin tonë gjith’ me madhnue
Besën e Tij mos me tradhtue
Mos me u shitë tek krajl a mret
Për ma t’vegjël as mos pvet
Kanë me folë kush e ka njet
Gjithkush merr hisen e vet
Vetë e zgedh anën e tij
Tek Zoti e gjen çdo imtsi
Krytë te naltë edhe n’vshtirsi
Qajo besë ka me t’majtë ty
Forcë do t’bahet edhe shpresë
Si nër shekuj: veç me besë!
Enis Abdyli
