Pyetja:
A duhet të kompenzohet dita e prishur e agjërimit vullnetar?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut, ndërsa salavatet dhe selamet qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin ﷺ, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij, si dhe mbi të gjithë ata që e pasuan dhe e pasojnë rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Nëse njeriu e fillon ditën me agjërim nafile, është e pëlqyer që ta vazhdojë atë deri në iftar. Por nëse dëshiron që ta prishë atë, e ka të lejuar dhe për këtë ditë nuk e ka të obliguar kompenzimin. Ky është mendimi i imam Shafiut dhe imam Ahmedit, duke u bazuar në hadithin në të cilin thotë Aisheja (Allahu qoftë i kënaqur me të!): “…Pasi erdhi Pejgamberi ﷺ thash: O i Dërguar i Allahut, na kanë sjellur neve hedije dhe e kam ruajtur atë për ty. Tha: Ç’është ajo? Tha: Hajs (lloj i hurmave të cilat i pëlqente Pejgamberi ﷺ). Tha: Sjelli ato. E pastaj ngrëni prej tyre dhe tha: Unë kam qenë agjërueshëm”. [1]
Gjithashtu, pasi Ebu Derda’ (Allahu qoftë i kënaqur me të!) e prishi agjërimin e tij nafile, për të ngrënë së bashku me vëllaun e tij (me të cilin e vëllazëroi Pejgamberi ﷺ Selman El-Farisiun (Allahu qoftë i kënaqur me të!)), i treguan Pejgamberit ﷺ dhe ai nuk e urdhëroi atë për kompenzimin e ditës së prishur.
Ndërsa sipas mendimit të Ebu Hanifes dhe imam Malikut, kompenzimi i ditës së prishur të agjërimit nafile, është obligim. Duke u bazuar në hadithin në të cilin Pejgamberi ﷺ e urdhëroi Aishen dhe Hafsën që ta kompenzojnë ditën e prishur të agjërimit nafile, duke thënë: “Agjërojeni për këtë, një ditë tjetër pas kësaj”. [2]
Allahu e di më së miri.
Hoxhë Omer Bajrami
————————————
[1] Muslimi
[2] Buhariu
[3] Tirmidhiu, Nesaiu dhe Ahmedi – i dobët
