Një grua e re që sapo u martua, në një ditë të nxehtë vere erdhi për ta vizituar nënën e saj. Ajo u ul në kolltuk dhe derisa pinte çaj të ftohtë, filluan bisedën për jetën, për martesën, për përgjegjësitë dhe detyrimet e njerëzve të pjekur.
Nëna e menduar po i përziente copat e akullit në gotën e saj, pastaj e shikoi vajzën e saj me qartësi dhe maturi.
”Mos i harro kurrë shoqet tua!”, i tha ajo.
”Ato do të jenë gjithnjë e më të rëndësishme për ty, teksa bëhesh më e vjetër. Sado që ta duash burrin tënd, pa marrë parasysh sa i don fëmijët tu, ato ende do të nevojiten. Kujtohu që herë pas here të dalësh me to diku, që edhe më tutje të shoqërohesh me to. Dhe mos harro, se shoqet tua nuk janë vetëm shoqe, ata janë edhe motrat tua, vajzat tua, edhe të afërmet tua. Do të nevojiten gra të tjera. Gratë gjithmonë kanë nevojë për gra të tjera! “
”Çfarë këshille e marrë”, mendoi vajza.
”A nuk u martova tash së shpejti? A nuk kam hyrë tash së shpejti në botën e çifteve? Për hir të Zotit, unë jam grua e martuar, e rritur! Unë nuk jam një zog i vogël që ka nevojë për shoqëri! Burri im dhe familja ime me siguri do të jenë gjithçka që më duhet, që jeta ime të merr kuptim të vërtetë.”
Por, megjithatë, ajo e dëgjoi nënën e saj dhe vazhdoi të mbante kontakte me shoqet e saj.
Duke kaluar vitet njëri pas tjetrit, ajo ngadalë filloi ta kuptonte se nëna e saj, në fakt, e dinte saktësisht se çka po thoshte. Derisa koha dhe natyra sjellin ndryshime në jetën e secilës grua, shoqet mbeten mbështetja më e madhe për të.
Në të 40-at e saj, ja se çka mësoi ajo:
Koha kalon.
Jeta po ndodh.
Distanca ndahet.
Fëmijët rriten.
Dashuria zbehet.
Zemrat thyen.
Punët vijnë dhe kalojnë.
Karrierat mbarojnë.
Prindërit vdesin.
Kolegët i harrojnë shërbimet.
Burrat kanë botën e tyre.
Kurse shoqet qëndrojnë me ty, pavarësisht se sa kohë dhe kilometra janë larg teje. Shoqja kurrë nuk është aq larg sa që nuk mund të jetë me ty, kur të jetë e nevojshme.
Derisa duhet të shkosh asaj rruge të vetmuar që quhet jetë dhe kur duhet të shkosh e vetme, shoqet tua do të jenë aty, përgjatë rrugës, duke të brohoritur, duke u lutur për ty, duke u përpjekur rreth teje, duke u angazhuar për ty dhe duke të pritur ty në fund të rrugës me krahë të hapur. Kurse ndonjëherë edhe rregullat do t’i thyejnë për ty.
balkanspress.com
Përkthim: Miftar Ajdini
