Ka thënë Imam ibn Uthejmini, Allahu e mëshiroftë:
“Nëse meditojmë për gjendjen e njerëzve sot vërejmë se shumica e tyre nuk janë bamirës ndaj prindërve, madje janë njerëz që sillen keq me prindërit.
I sheh që sillen mirë me shokët dhe nuk i mërzitet qendrimi me ta por nëse rri me babain ose nënën e tij një orë në ditë mërzitet (nuk i shtyhet fare) si të ishte duke ndenjur mbi gaca të ndezura. Ky person nuk konsiderohet bamirës ndaj prindërve.
Vepërmiri ndaj prindërve është ai që gjen qetësi, prehje, lumturi nëse qëndron me nënën ose babain e tij e ju shërben me qejfin e konsideraten më të lartë e kujdeset në kulm që t’i kënaqë e tua bëjë qejfin me sa të ketë mundësi.”
Sherh Eluasitije 3/121
