Nga Sokol Fuga*
Përmbajtja dhe kreativiteti janë demokratizuar, kamerat 4K janë më të lira se kurrë, Kickstarter mund të furnizojë çdo ëndërr, Facebook live ose Snapchat iu ofrojnë të gjithëve një platformë, shkruan Fuga. Televizioni duhet ta shohë këtë ndryshim.
Nëse mendoni se TV është në një rënie vrastare, apo se po shton shikueshmërinë duke shtuar numrin e kanaleve dhe shumëllojshmërinë e programeve, në të dyja rastet keni pjesërisht të drejtë. Ky binom është një ndarje në dy pjesë përfaqësuese të forcave të fuqishme për ndryshim në një industri ku digjitalizimi po ndryshon sjellje, modele biznesi, pritjet e konsumatorëve dhe çdo gjë tjetër. Ndërhyrja digjitale është e fuqishme deri në ekzistencialitet. Sikurse mund të jemi impresionuar nga ajo çka i solli Napster muzikës, apo çfarë Amazon bëri për shitësit, ose në mundësitë e reja që përqafojmë kur ka një shtim dhe përhapje të ekraneve, që sigurojnë lidhje të shpejtë.
Ashtu si shumë gjëra, digjitalizimi tenton të jetë i thjeshtë. Kanalet e mediave tona korrelojnë në mënyrë të përkryer me çdo pajisje të specializuar që ne konsumojmë atë media. Programet e radios përmes radio stacioneve dëgjohen në radio nëpërmjet valëve të radios. Programet e TV transmetohen në kanalet televizive nëpërmjet transmetuesve televizive. Lajmet përmes gazetarëve në gazetë, filmat në kinema, të gjithë vertikalisht të ndara në mënyrë të qartë, që nuk të lënë mundësi për konfuzion.
Digjitalizimi pikërisht këtë vertikalizëm e ka shkatërruar, sepse të gjitha mediat i bën bite dhe bytes, interneti bëhet tub për të gjitha përmbajtjet dhe pajisjet konvergojnë, kufijtë midis transmetimit të muzikës dhe radios, në mes të artit digjital dhe filmave të shkurtër dhe, më e rëndësishmja, mes videos dhe TV, janë shkrirë. Çfarë bëhet karakteristikë përcaktuese e TV kundrejt Videos? A është përcaktuese pajisja në të cilën e shikojmë? Gjatësia e përmbajtjes? Cilësia e prodhimit? Apo është një tub për të dhëna?
Unë mendoj se në një moshë ku Apple u komandon përmbajtjen e TV për të transmetuar në muzikën Apple, ku Burberry tregon pamjet e pikut përmes aplikimit Smart TV, ku transmetohet NFL nëpërmjet Twitter në një telefon, apo shikojnë lajme nga Hulu në VR, duket se pajisja finale, pajisja dhe gjatësia e kontentit ofrojnë atë që sa i vlefshëm apo jo është TV. Duket shumë e mundshme që TV në moshën post-digjitale është i pozicionuar mirë nga cilësia e përmbajtjes.
Tani është gjithkush. Përmbajtja dhe kreativiteti janë demokratizuar, kamerat 4K janë më të lira se kurrë, Kickstarter mund të furnizojë çdo ëndërr, Facebook live ose Snapchat iu ofrojnë të gjithëve një platformë. Nga të famshëm në YouTube, në ndjesitë virale për t’u bërë yje muzikore, nuk është më 1.000 kanale televizive, është 1.5 miliardë kamera të lidhura video në xhepa, 400 orë përmbajtje të ngarkuara në YouTube çdo ditë dhe miliarda shikime në ditë përmes mediave sociale.
Ajo që ne kemi në vitin 2016 është bollëk në të gjitha drejtimet. Ne kemi më shumë ekrane, në më shumë vende se kurrë. Ne kemi pajisje të tilla si celularët që krijojnë momente gjithnjë e më në rritje të medias në jetë, shikimin instiktiv në ashensor, vështrime të paligjshme me llambë të kuqe, udhëtojnë në metro. Më shumë ekrane, më shumë momente, kjo është një gjë e lehtë që është në rritje dhe kjo më së miri e përshkruan mundësinë e madhe për të gjithë në TV. Sfida është se si ne mund të bëjmë përmbajtjen më të mirë, se si ne mund të ndihmojnë zbulimin dhe ndarjen e përmbajtjes dhe se si ne do të bëjmë më shumë para dhe në mënyra më të mira.
Ne jemi në një status quo para një ndryshimi paradigmatik. Ne jemi në kulmin e kompleksitetit, ne kemi një sistem trashëgimi të dekoderave me ndryshime të vogla në rritje të ndërtuara sipas kërkesës. Tani duhet të zgjidhim dekoderin përpara se të vendos se çfarë të shoh për të parë. Kemi nevojë për të kujtuar se butoni 13 të çon në programin e të famshmit Jon Oliver. Ne kemi transmetime SVOD apo AVOD, ruajtje përmbajtje, porse transmetimi është i çrregullt. Shkatërrimi i tmerrshëm i vlerave shihet më parë në muzikë, shitësit me pakicë dhe portalet e unifikuara, ku është e lehtë për të parë pse industria e TV është në ndryshim të ngadalshëm. Pse duhet të ndryshojnë ata? Megjithëse, ne kemi ndërtesa të larta e të tensionuara, por kemi parete të holla si Ott, Twitter në Apple TV, me nivelet në rritje të privatësisë, të gjitha që synojnë larg, por asnjë nuk të dërgon te burimi për konsumatorët, të cilët janë gjithnjë të frustruar, duke u plaçkitur kur zgjedhin thjesht përmes Google apo qasje në çdo gjë përmes Spotify. TV një ditë do të jetë digjital. Në një botë prag 5G, dekoderat mund të kalojnë përmes smartphone si një transmetues. Përmbajtja VR mund të bëhet dhe të transmetohen në të njëjtën kohë. Mikropagesat mund të marrin fund. Gjeografia do të bëhet e pakuptimtë. Nocioni i transmetimit kundrejt shfaqjes do të jetë një zgjedhje false. Ne kemi nevojë për të përqafuar atë realitet tani. Të gjitha këto ndryshime lejojnë të bëhen më shumë para nga më shumë njerëz, më shpesh dhe në mënyra të reja. Çdo gjë nga negociatat e të drejtave, në formatin e përmbajtjes, të sistemeve të pagesave dhe modelet e biznesit duhet të vlerësohen me një lente të fokusuar në të ardhmen.
Teknologjia nuk është një kërcënim, mediat e reja nuk do të zëvendësojnë të vjetrat, ato vetëm japin një kuadër të ri për të tërhequr atë dhe krijon më shumë vende për transmetim. Së pari, ajo replikon modele të vjetra në mënyra të reja, por pastaj ajo i transformon ato.
Dhe është ky transformim që e bën televizorin vendin më të mirë për të parë qartë tani. Çdo njeri duhet të mendojë se si përmbajtja e TV mund të thotë gjëra të reja, nuk ka më durim për ndërprerjet publicitare, shfaqjet mund të jenë të çdo gjatësie, shfaqjet mund të jenë interaktive, shfaqjet mund të kalojnë nga ekrani në ekran, shfaqjet mund të jenë të pasura dhe të prekshme përmes Virtual Reality. Ne kemi nevojë për mënyrë të menduari më shumë si projektues lojërash dhe imazhin me sa më pak lëvizje. Përmbajtja TV mund të ndahet në mënyra të reja, të zbuluara nga shoqëria. Por si mund të revokojmë momentet e paqes së TV të së kaluarës? Si mund të përqafojmë rrjetet sociale, si rrjetin shpërndarës të së ardhmes dhe të mos frikësohemi nga vjedhja e vëmendjes që sjellin ato?
Ky është momenti i televizorit, është koha për të përqafuar ndryshimin. Përmbajtja cilësore nuk ka qenë kurrë më parë se sot e kërkuar, ne kurrë nuk kanë pasur shumë momente për ta vlerësuar atë, kurrë nuk ka qenë një audiencë të madhe. Është koha që të shikojmë përpara për një të ardhme, ku kontenti i Televizioneve është çlirimi nga kutia që është Televizori.
