Arabët, kur kishin ahengje për raste të gëzimeve familjare, u ndanin mysafirëve copa mishi të mbështjella në bukë.
Nëse vërente nikoqiri se numri i mysafirëve është më i madh se copat e mishit ose kishte frikë se nuk do të arrinte mishi, mbështillte një copë buke me bukë (pa mish) dhe këto ua jepte më të afërmve dhe më të dashurve, për të cilët e dinte se do t’ia ruajnë sekretin, në mënyrë që ta kursejë mishin për më të largëtit dhe të huajt.
Një ditë një arab kishte një gosti dhe u ndau copa buke pa mish disa të afërmve dhe miqve të afërt, për të cilët kishte mendim të mirë.
Ata filluan ta hanë atë që u ishte dhënë, sikur të ishin duke ngrënë mish. Mirëpo, njëri e thirri nikoqirin duke thënë: “O Filan! Ma ke dhënë bukën pa mish.”
Ai i tha: “Më fal! Haku yt është tek unë. Të ngatërrova me njerëzit e mi.”
Sa shpesh jemi mashtruar me disa njerëz, që i kemi menduar se janë tanët dhe do të na e ruajnë sekretin dhe nderin dhe kemi menduar se na e mbrojnë shpinën…
Kini kujdes se kujt i ndani bukë pa mish!!!
