Dhemb kur humbën gjëra të cilat nuk e ke paramenduar se mundesh t’i humbësh.
Dhemb kur një ditë nga ditët i hapën sytë në një realitet që nuk e do të jesh aty.
Dhemb kur i numëron dështimet e tua dhe demoralizohesh.
Dhemb kur shpreson të kthehet një periudhë e bukur e cila ka përfunduar.
Dhemb kur e rikujton një njeri të shtrenjtë tek ti i cili iku pa kthim.
Dhemb kur e vëren se përreth teje nuk është askush si ti.
Dhemb kur qëndron para pasqyrës dhe nuk e njeh veten.
Dhemb kur e ndjen se të është bërë padrejtësi dhe je i pamundshëm t’i ndihmosh vetes.
Dhemb kur detyrohesh një ditë nga ditët të bësh një gjë që nuk të përshtatet.
Dhemb kur atë që më të bukurën e posedon e vendos poshtë këmbëve tua që të ngritësh dhe të arrish deri në kulminacion.
Mos harro se, nuk është kusht që dhembjen tënde ta ndjen edhe tjetri sepse, disa e kanë tejkaluar fazën e dhembjes dhe kanë hyrë në fazën e budallallëkut dhe në fazën e asaj që nuk i intereson më asgjë!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
