6. Ne e shohim njeriun që angazhohet shumë për gjërat që i interesojnë atij në dunja, derisa ta arrijê atë dhe duke e lënë atë e të marrë gjëra të cilat nuk i interesojnë atij, e krejt nfund duke u argumentuar për këtë me kaderin e Allahut.
Por, përse njeriu i anashkalon dhe i lë gjërat e dobishme të fesë së tij, e merret me gjërat të cilat e dëmtojnë atë, e pastaj argumentohet me kaderin e Allahut?
A thua vallë, nuk është e njejta gjë në këto dy raste?
Dhe ja po e sjellim një shembull, i cili ta sqaron më mirë këtë çështje:
Nëse një njeri do të ballafaqohet me dy rrugë.
Njëra prej rrugëve të shpie në qytet, i cili është i stërmbushur me rrëmuja, vrasje, vjedhje, grabitje, frikë, uri, prostuticion.
Kurse rruga dytë shpie në qytetin, në të cilin mbizotëron rregulli, qetësia, siguria, jeta e lumtur, mbrojtja e pasurisë dhe rrespekti ndaj njerëzve.
A thua vallë, në këtë rast, cilën rrugë do ta zgjidhte njeriu?
Sigurisht se do ta zgjidhte rrugën e dytë, e cila e shpie në qytetin në të cilin mbiztëron rregulli e siguria, e nuk është e mundur që çdo njeri i mençur, i vetëdijshëm që ta zgjedhë qytetin i cili mbizotërohet nga rrëmuja të ndryshme, pasiguri, e nfund të arsyetohet me kaderin e Allahut(se Allahu e ka caktuar të marrë rrugën e gabuar, etj).
Shembull tjetêr rrethë sqarimit të kësaj çështje:
I sëmuri urdhërohet t’i pijë ilaçet, edhe pse vetja e tij nuk e dêshiron pirjen e ilaçeve
Njashtu, i sëmuri ndalohet t’i hajë ushqimet e caktuara të cilat ia dëmtojnë shëndetin, edhe pse atij ia ka ëndja ato ushqime.
E gjithë kjo duke synuar dhe kërkuar shërimin.
Njeriu nuk duhet të mos e pijë ilaçin apo të hajë ushqimin i cili e dëmton, e nfund të argumentohet me kaderin e Allahut.
Pse njeriu nuk e veproi dhe e la atë që ka urdhëruar Allahu dhe i dërguari i tij, apo vepron atë që e ka ndaluar Allahu dhe i dërguari i Tij, e pastaj të argumentohet me kaderin e Allahut?
7. Ai i cili argumentohet me kaderin e Allahut për moskryerjen e obligimeve ose për veprimin e mëkateve, ne ia sjellim një shembull:
Nëse dikush do t’i bënte padrejtësi, ose ia merrë pasurinë me pa të drejtë, apo ia mohon dhe shkelë të drejtat e tij, e pastaj i themi se argumentohu se ky është kaderi i Allahut, se këtê e ka shkruar Allahu, nuk ka dyshim se njeriu nuk do ta pranonte këtë argumentim me kader nga askush.
I themi këtij njeriu;
Përse nuk po e pranon në këtë rast argumentimin me kader që të bën padrejtësi, e argumentohesh me kader dhe arsyeton veten duke mos i kryer obligimet e Allahut dhe duke i vepruar ndalesat e Allahut.
Rrëfehet se e sollën një njeri i cili kishte vjedhur dhe i cili meritonte prerjen e dorës tek Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të.
Omeri urdhëroi t’a prenin dorën, vjedhësi tha:
” Ndalu dhe mos e bëj prerjen e dorës sime o prijësi i muslimanëve, sepse vjedhja që kam bërë ishte me kaderin(caktimin) e Allahut.
Omeri ia ktheu dhe i tha:
“Dhe ne do ta presim dorëm me caktimin(kaderin) e Allahut.”
Autor: Shejh Muhamed ibn Salih el Uthejmin, Allahu e mëshiroftë
Nga arabishtja: Suad Burhan Shabani
