“Gjuha i ka dy defekte të mëdha, nëse shpëton njeriu nga njëra nuk shpëton nga tjetra: defekti i të folurit dhe defekti i heshtjes. Secili defekt mund të jetë mi madh se tjetri në kohën e vet. Ai që e hesht të vërtetën është shejtan memec, mëkatar karshi Allahut dhe lajkatar, në përjashtim të atij që frikohet për veten e tij. Kurse ai që e thotë të kotën është shejtan folës dhe mëkatar karshi Allahut. Shumica e njerëzve kanë devijuar edhe kur flasin edhe kur heshtin dhe qarkullojnë në mes të këtyre dy defekteve. Kurse ata që janë mesatar, ithtarët e Rrugës së Drejtë, e ndalin gjuhën nga e kota dhe flasin atëherë kur kjo bisedë u sjell dobi në ahiret”.