Për agjëruesin urrehen disa gjëra të cilat mund të bëhen shkaktare për prishjen e agjërimit, edhe pse në vetvete ato nuk e prishin agjërimin. Ato janë:
1. Teprimi në shpëlarjen e gojës dhe të hundës gjatë abdesit, bazuar në thënien e Profetit, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin me të: “Shpëlaje mirë hundën, veç jo kur je agjërueshëm.”Tirmidhi
Profeti, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin me të, e urrente teprimin në shpëlarjen e hundës gjatë agjërimit, ngase mund të depërtojë ujë në fyt, gjë e cik’ prish agjërimin.
2. Puthja, e cila mund të ndezë epshin dhe të çojë në prishjen e agjërimit nga dalja e sekrecioneve (midhi), apo edhe në marrëdhënie seksuale, të cilat bëjnë të detyrueshme shlyerjen e madhe (kefareit).
3. Zgjatja e vështrimit te gruaja, me epsh.
4. Ëndërrimet erotike.
5. Prekja me dorë apo fërkimi me trup me bashkëshorten.
6. Mbllaçitja e çamçakëzit, ngase ndonjë pjesë mund të kalojë poshtë.
7. Prova e ushqimit.
8. Shpëlarja e gojës jo për abdes dhe pa nevojë.
9. Lyerja me kyhël në fillim të ditës, por pa problem në fund të saj.
10. Marrja gjak nga frika e dobësimit. Kjo çon në prishjen e agjërimit, pasi aty fshihet dëshira për të mashtruar me agjërim.
SHKEPUTUR NGA LIBRI “MINHAXH EL MUSLIM”
AUTOR EBU BEKER EL XHEZAIRI
