Dinastia emevite në Abdaluzi, e njohur gjithashtu si Emiratet e Cordobës, ishte një periudhë e rëndësishme në historinë e Spanjës myslimane. Ajo përfaqësoi një fazë të ndryshimit të kulturës, gjuhës dhe arkitekturës në Spanjën e Mesme në periudhën nga fillimi i shekullit të 8-të deri në fundin e shekullit të 11-të.
Dinastia emevite filloi me emirin Abdu Rrahman I, i cili arriti në Spanjë në vitin 756 pas arratisjes nga kryeqyteti abasid i Damaskut, i cili ishte nën presionin e ushtrive abasite. Abdu Rrahmani I themeloi Emiratet e Cordobës dhe u shpall emir i tyre. Ai dhe pasardhësit e tij u bënë të pavarur nga kalifati abasid dhe krijuan një entitet tjetër mysliman në Spanjë.
Nën udhëheqjen e dinastisë emevite, Abdaluzia u zhvillua si një qendër kulturore dhe shkencore. Ajo u bë një vend i njohur për tolerancën fetare, ku myslimanët, hebrenjtë dhe të krishterët jetuan dhe punuan së bashku. Kjo periudhë shënon dhe zhvillimin e qytetit të Cordobës si një nga qendrat më të rëndësishme urbane në Evropë, me universitetin e saj, madhështinë arkitekturore dhe bibliotekën e madhe.
Megjithëse dinastia emevite u përball me luftërat e brendshme dhe të jashtme, ajo mbijetoi për rreth tre shekuj. Megjithatë, pas një periudhe stabiliteti, ndodhi një dobësim gradual i autoritetit të tyre dhe shpërbërja e Emirateve të Cordobës në shtete të ndara të njohura si Taifa.
