“Arsyeja pse babai im nuk është me mua është regjimi. Unë dua që babai im të kthehet i sigurt në shtëpi dhe të jetë me ne. Gjithçka është e vështirë pa baba”, thotë Mahmudi 12-vjeç
Vëllezërit nga Halepi, të cilët e njohin babanë e tyre i cili u arrestua nga forcat e regjimit të Bashar al-Asadit në Siri 11 vjet më parë vetëm nga fotografitë, presin lajme nga babai i tyre dhe ditën kur do të kthehet në shtëpi.
Abu Mahmud nga Halepi u arrestua nga forcat e regjimit në qytetin e tij të lindjes Biza’a në rrethin Bab në veri të Sirisë në vitin 2012.
Dy vjet pas ndalimit të tij, familja e tij mësoi se Abu Mahmud po mbahej në burgun “Sednaya” në kryeqytetin Damask.
Familja e tij i pagoi 60 mijë dollarë një rrjeti të lidhur me regjimin në vitin 2014 për të mësuar rreth gjendjes së Abu Mahmud, por përpjekjet e tyre dështuan.
Fëmijët e Ebu Mahmudit, Fatimeja (14), Mahmudi (12) dhe Abdurrahmani (11), nuk kanë marrë asnjë lajm prej babait për rreth 11 vjet.
Fëmijët që u rritën pa baba dhe nëna e tyre jetojnë në një shtëpi me dy dhoma në Biza’a, e cila u pastrua nga terrori me operacionin “Mburoja e Eufratit”.
Duke marrë përgjegjësinë për familjen, Mahmudi dhe vëllai i tij më i vogël Abdurrahmani punojnë dhe vazhdojnë shkollimin.
Duke punuar në pastrimin e automjeteve pas mësimit, vëllezërit dhe motrat përpiqen të sigurojnë familjen dhe ëndërrojnë ditën kur babai i tyre do të kthehet.
– Babanë e njohin vetëm nga fotografitë
Mahmudi i vogël, i cili i për Anadolu tregoi dhimbjen e tij në lot, tha: “Jam 12-vjeç. E njoh babanë nga fotografitë e tij. Nuk e kam parë kurrë, do të doja të ishte në shtëpi, të vrapoja dhe ta përqafoja. Do të doja t’i puthja dorën dhe këmbën. Do të doja që një ditë babai të dilte e të ishte me ne. Për të mos e harruar atë e mbajmë me vete fotografinë e tij dhe e vendosim në cep të tavolinës tonë”.
“Arsyeja pse babai im nuk është me mua është regjimi. Unë dua që babai im të kthehet i sigurt në shtëpi dhe të jetë me ne. Gjithçka është e vështirë pa baba. Dëshira ime e vetme është që babai im të jetë me ne këtë bajram. Unë dua që babai im të kthehet në shtëpi dhe t’i marrë në llogari përgjegjësit për këtë që i është bërë babait tim”, thotë ai.
“Pasi mbaroj mësimin unë shkoj në punë. Kthehem nga puna në orën 8:00. Nëse kam detyra shtëpie, i bëj. Ndjej se kam marrë përsipër detyrën e babait tim. Si djali i madh, kujdesem për familjen time”, u shpreh Mahmudi.
Duke shpjeguar se xhaxhallarët e tij u kthyen në Siri pas tërmeteve në Türkiye, Mahmudi tha se me to janë pasuruar edhe tryezat e iftarit.
– “Fëmijët e mi janë ende me shumë shpresë”
Vefa Ibrahim tha se prej vitesh nuk kanë lajm nga bashkëshorti i saj Ebu Mahmud. “Ditën që ai u zhduk, kisha një takim në spital. Më tha të prisja. Prita por ai nuk erdhi. Kaluan vite dhe ende s’ka asnjë lajm”.
“Fëmijët e mi pyesin për babën e tyre, nuk mund t’u përgjigjem. Fëmijët e mi kanë ende shumë shpresë. Ka njerëz që kanë dalë nga burgjet e regjimit. Ka nga ata që janë zhdukur prej vitesh dhe janë rishfaqur. Kur i shohin ata kërkojnë informatë për babanë e tyre duke qarë: ‘Edhe babai ynë do të vijë. Ndoshta e njohin babanë, ndoshta e kanë parë, të shkojmë t’i pyesim. Lus Zotin që burri të kthehet në shtëpi dhe të bashkohet me fëmijët e tij”, thotë Vefa Ibrahim.
– “Babai është i pazëvendësueshëm”
Abdurrahman Hamdo u shpreh gjithashtu se shpresojnë të marrin një lajm të mirë nga vëllai i tij Abu Mahmud, i cili u arrestua nga forcat e regjimit në vitin 2012.
“Deri tani nuk i kam humbur shpresat. Po pyes për vëllain tim, po e kërkoj. E lus Zotin që të kthehet shëndoshë e mirë në familjen e tij. Sado që jam afër fëmijëve të vëllait tim, babai është ndryshe, babai është i pazëvendësueshëm”, tha Hamdo.
