Falu, agjëro, puno mirë, largohu nga të ndaluarat, duke llogaritur se ato janë çastet e fundit të jetës!
Perkujtoje vdekjen, dhe botën tjetër dhe se do të dalësh para Allahut të Lartësuar, dhe se çdonjërit do t’i paraqiten punët, fjalët dhe qëllimet e tij tek Allahu i Madhëruar!
Do të zbulohen çfarë ka qenë e fshehur në brendesinë e njeriut!
Patjetër duhet ta kujtojmë këtë të vërtetë, sepse përkujtimi vendos kufinjë të prera, ndaj shumë sëmundjeve, si mendjelehtësia, vetëpelqimi, padrejtësia, hakmarrja, keqbërja, thashethemet, akuzimi i njerëzve me të padrejtë, dhe shpifjet nga më të ndryshmet, që mendjet i shtangin, prej atyre dëshmive që i dëgjojmë dhe i shikojmë midis myslimanëve!
Dhe është për të ardhur keq, në shumë raste, këtyre veprime të ulta, ia mveshin rroben e fesë, ose të llogjikës dhe urtësiselë, dhe në realitet ato burojnë nga egoja, për të mposhtur tjetrin në emër të fesë dhe të vërtetës!
Përkujtimi i vendos kufi të prerë, për tu ndaluar prej cenimit të nderit të myslimanëve si pergojimi dhe si shembulli i tij, dhe prej ngrënies së pasurisë të njerëzve padrejtësisht!
Përkujtimi i saj të shtyn të madhërosh urdhëresat dhe ndalesat e Allahut të Lartësuar, ky përkujtimi e mban larg të dyshmitave, larg çdo rreziku që i rrezikon Fenë dhe besimin e tij!
E ruan atë prej lënies së suneteve dhe detyrave me arsyetimin se ka disa mendime!
E ruan atë që marri ngjyrime në Fe, dhe të luaj me Fenë e Allahut, duke pasuar vetëm lehtësimet midis fjalëve të dijetarëve, fjalen më të panjohur, më të dobtën!
E ruan prej pasimit të nefsit sipas dëshirës në çështjet e Fesë!
Sepse ruajtja prej tyre është gjëja më e r rëndësishme që ai posedon!
Perkujtimi i këtij realiteti vdekjen, të nxit të ecësh përpara me dëshirë të palëkendur, që të ngrihesh lartë, në shkallët e mirësisë dhe të vlerave, dhe në afrimitetin e Allahut e Lartësuar, duke u drejtuar drejt Tij, larg lakmisë së dynjasë, duke e llogaritur veten!
Te nxit, qe te depozitosh per veten pune te mira, te mirat e tyre i gjen ne boten tjetër!
Gjithashtu te ruhesh prej perzierjes se njerezve te cilet e cenojne besimin dhe zemrat!
Përkujtimi i kësaj të vërtete të shtyn të jesh tolerant, falës, zemërgjerë, mendjehapur dhe me urtësi në çdo konflikt dhe kundërshtime, sidomos tani para Ramazanit!
Përkujtimi i kësaj të vërtete, e shtyn njeriun ta shkruajë vasijen, testamentin e fundit të tij!
Thabit Al- Benanij, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: Çdo njeri i cili e përkujton vdekjen, shikohen frytet ne punët e tij!
Patjetër duhet ta përkujtojmë veten dhe fëmijët tanë me vdekjen, ajo është përkujtimi më i madh për zemrat!
Fehd Amarij!
