Jetonin dy vëllezër, të cilët e siguronin jetesën duke punuar tokën e tyre të përbashkët.
Njëri nga vëllezërit ishte i martuar dhe kishte familje goxha të madhe, kurse tjetri ishte akoma beqar. Secili prej tyre kishte shtëpinë e tij.
Kur mblidhej bereqeti, ata i ndanin fitimet në mënyrë të barabartë, 50-50.
Një ditë, vëllai beqar mendoi me vete: ”Kjo që bëjmë nuk është e drejtë. Ne e ndajmë bereqetin në mënyrë të barabartë, edhe pse nevojat e mia nuk janë të barabarta me nevojat e vëllait që ka familje të madhe.”
Teksa në mendje i vinin mendime të tilla, i lindi një ide, e cila iu duk e shkëlqyer.
Që atë natë, filloi të çojë në magazinën e drithërave të vëllait nga një thes me drithë.
Nga ana tjetër, edhe vëllai i martuar filloi të mendojë për të ardhmen e vëllait beqar.
“Kjo që po bëjmë nuk është aspak e drejtë. Ne i ndajmë të ardhurat në mënyrë të barabartë, ndërkohë që unë jam i martuar dhe me fëmijë, kurse im vëlla është akoma beqar. Ai është i vetëm dhe i duhet të krijojë familje.” mendoi ai.
Që aty, vendosi që çdo natë të çojë një thes me drithëra tek magazina e vëllait të tij.
Vazhduan dy vëllezërit ta respektojnë çdo natë këtë vepër, gjë e cila zgjati për disa vite. Ndërkohë, në magazinat e secilit nuk vihej re asnjë mungesë në sasinë e drithërave.
Një natë të errët dy vëllezërit u takuan në mes të rrugës, secili me thesin në krahë. Kur e njohën njëri-tjetrin, e kuptuan se çfarë kishte ndodhur. Ata i lëshuan thasët përtokë dhe u përqafuan me mall dhe lot në sy.
