Ndalimi i pronësisë së huaj të shtëpive në Zelandën e Re, e cila synon të lehtësojë krizën e përballueshme të strehimit, nuk do të përmirësojë situatën, sipas Fondit Monetar Ndërkombëtar (FMN).
Në raportin e saj vjetor, FMN kritikoi masën, duke pretenduar se “blerësit e huaj duket se kanë luajtur një rol të vogël në tregun rezidencial të pasurive të patundshme në Zelandën e Re kohët e fundit”.
Nëse agjenda më e gjerë e politikës së strehimit të qeverisë zbatohet plotësisht, ajo “do të adresonte shumicën e problemeve potenciale që lidhen me blerësit e huaj në një bazë më pak diskriminuese”, thotë raporti.
Çmimet e shtëpive në Zelandën e Re janë rritur në mënyrë dramatike rreth 60 për qind që nga kriza financiare. Rritja erdhi si rezultat i një kombinimi faktorësh, duke përfshirë furnizimin e kufizuar, normat e ulëta të interesit që nxitën një bum në huamarrje dhe spekulime të huaja.
Sipas Aktit të Investimeve të Huaja që u propozua vitin e kaluar, qeveria e Zelandës së Re planifikon të zvogëlojë imigracionin dhe të përqendrohet në zhvillimin rajonal dhe krijimin e vendeve të punës. Nëse akti bëhet ligj, ai do ta sjellë Zelandën e Re në linjë me Australinë fqinje.
Ligji do të klasifikonte tokën rezidenciale si “të ndjeshme”, që do të thotë se jo-rezidentët ose jo-qytetarët nuk mund të blejnë banesa ekzistuese pa pëlqimin e Zyrës së Investimeve me Jashtë.
Të huajt që nuk banojnë do të lejohen të investojnë në ndërtime të reja, por ato do të detyrohen të shesin sapo shtëpitë të ndërtohen.
Shefi i misionit të FMN Thomas Helbling tha se një ndalim është një “masë shumë definitive” dhe mund të dërgojë një sinjal negativ për investitorët e huaj më gjerësisht.
Shitja e tokës është gjithashtu një çështje e ndjeshme për Australinë për shkak të shqetësimeve që investitorët e huaj po blejnë prona për të plotësuar kërkesën për rritje në Azi.
Vitin e kaluar, qeveria australiane bllokoi blerjen nga një konsorcium kinez, i cili synonte të blinte 11 milionë hektarë që i përkisnin pronarit më të madh privat të vendit./oranews
