Nga Xhabir ibn Sulejm el Huxhejmi përcillet se ka thënë: Shkova tek i Dërguari i Allahut – sal lall llahu alejhi ue sel lem – dhe e gjeta atë të ulur me kofshët të ngjitura te barku i tij, të lidhur me një rrobë pas mesit dhe anët e asaj rrobe i kishte lëshuar te këmbët e tij. Thashë: Kush prej jush është Muhamedi i Dërguari i Allahut? – Ai bëri me shenjë nga vetja e tij. – Atëherë i thashë: O i Dërguari i Allahut, unë jam banor i shkretëtirës dhe kam ashpërsinë e tyre, prandaj më porosit!
– Ai më tha: Mos nënçmo asgjë prej veprave të mira, qoftë edhe ta takosh vëllanë tënd me fytyrë të qeshur, qoftë edhe të hedhësh ujë nga ena jote tek ena e atij që po mbush ujë. E nëse ndonjëri të shan me diçka që e di për ty, ti mos e shaj me diçka që e di tek ai, sepse ti do të kesh shpërblimin e tij dhe ai do të ketë gjynahun e tij. Dhe bëj kujdes nga zgjatja e rrobës poshtë kyçit të këmbës, sepse zgjatja e rrobës poshtë kyçit të këmbës është prej mendjemadhësisë dhe Allahu nuk e do mendjemadhësinë. Dhe kurrsesi mos shaj askënd! – tha – Nuk kam sharë pas kësaj askënd, madje as dele e as deve.”
(Sahihah: 770)
