Kërkesat për një sistem softuerik e caktojnë se çka duhet të bëjë sistemi dhe i definojnë kufizimet që i ka operimi dhe implementimi i tij.
Kërkesat funksionale janë deklarime të shërbimeve që duhet t’i ofrojë sistemi apo janë përshkrime se si duhet të bëhen disa llogaritje.
Kërkesat jofunksionale shpesh e kufizojnë sistemin që po zhvillohet dhe procesin e zhvillimit që përdoret. Këto mund të jenë kërkesa të produktit, kërkesa organizacionale, apo kërkesa të jashtme. Ato shpesh ndërlidhen me vetitë emergjente të sistemit dhe prandaj vlejnë për sistemin si tërësi.
Dokumenti i kërkesave softuerike është një deklarim i dakorduar i kërkesave të sistemit. Ai duhet të organizohet ashtu që të mund ta përdorin edhe klientët e sistemit edhe zhvilluesit e softuerit.
Procesi i inxhinierimit të kërkesave e përfshin një studim të fizibilitetit (a realizohet dhe a ia vlen), nxjerrjen dhe analizën e kërkesave, specifikimin e kërkesave, validimin e kërkesave, dhe menaxhimin e kërkesave.
Nxjerrja dhe analiza e kërkesave është proces iterativ që mund të paraqitet si spirale e aktiviteteve – zbulimi i kërkesave, klasifikimi dhe organizimi i kërkesave, negocimi i kërkesave, dhe dokumentimi i kërkesave.
Validimi i kërkesave është procesi i kontrollimit të kërkesave për validitet, konsistencë, kompletshmëri, realizëm, dhe verifikueshmëri.
Ndryshimet biznesore, organizacionale, dhe teknike pashmangshëm çojnë në ndryshim të kërkesave për një sistem softuerik. Menaxhimi i kërkesave është procesi i menaxhimit dhe i kontrollimit të këtyre ndryshimeve.
Burimi: Ian Sommerville, Inxhinierimi i softuerit
