Edhe pse fabrika e prodhimit të ujit mineral është mu në qendër të fshatit, hapësira e cila u takon banorëve të fshatit, në të nuk ka punësuar asnjë shqiptarë, edhe pse të gjithë janë të papunë!
Edhe burimet, edhe fabrika për eksploatimin dhe përpunimin e ujit mineral “Pelisterka” i njohur në tregun të vendit dhe jashtë tij, gjendet mu në qendër të fshatit shqiptarë Mexhitli, fshat ky vetëm pesëqind metra larg kufirit dhe pikë-kalimit kufitar me Greqinë fqinje, shkruan gazeta KOHA. Eksploatimi i kësaj pasurie natyrore ka filluar diku në vitet e largëta të gjashtëdhjeta, fillimisht me teknologji primitive, pastaj me teknologji moderne.
Falë cilësisë së lartë, uji i këtyre burimeve pushtoi tregjet në vend, por dhe jashtë vendit. Fabrika punon 24 orë në ditë pandërprerë, proces ky që ka imponuar edhe numër të dukshëm të të punësuarve e që arrin diku rreth pesëdhjetë. Dikur në këtë kapacitet industrial kanë punuar edhe shqiptarë nga fshati Mexhitli, të cilët kanë dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm në ruajtjen e kapacitetit gjatë turbullirave që ndodhën në kohën e privatizimit të pronës shoqërore.
Të tre rojtarët ishin shqiptarë të fshatit. Kishte edhe të punësuar të tjerë drejtpërdrejtë në prodhimtari. Pas privatizimit, në vend të falënderimit për ruajtjen e fabrikës nga shkatërrimi total nga palët pretenduese për të marrë në pronësi, pronarët e rinj, në befasi të të gjithëve, ata përjashtohen nga puna, duke mbetur pa kurrfarë perspektive, që edhe ishte shkaku i vërtetë që shqiptarët e Mexhitlisë tçi nënshtrohen migrimit për në Australinë e largët. Pas ngjarjeve të 81-shit fillon përbuzja dhe ndjekja e shqiptarëve.
“Pas ngjarjeve të Kosovës më 1981, autoritetet filluan të na shikojnë me sy të bishave të egra”, thotë për KOHA Skënder Xhemaili, dikur edhe ai i burgosur dhe i dënuar me katër vjet e gjysme burgim për nacionalizëm dhe separatizëm shqiptarë, për të vazhduar pastaj rrëfimin: ”Ishte qartë se për ne këtu s’ka as rehati, e as jetë të qetë e të ndershme. Mund të paramendoni absurdin sllavë: në mesë të fshatit ndodhet fabrika, kurse s’ka asnjë shqiptarë të punësuar, si i thonë kësaj pune me fjalorin politikë? Kësaj i thonë thyeni qafën se s’ka vend për ju këtu, përgjigjet Skënderi.
Të këtij mendimi janë edhe ato pak burra të mbetur në fshat, të cilët të revoltuar thellë nga gjithë ajo ç’po ndodh me shqiptarët, jo vetëm të Mexhitlisë, por edhe të fshatrave tjera, ata nuk shfaqin Revoltë të madhe ndaj sllavëve ,nga se, siç thonë ata, më të revoltuar janë me veprimet e politikanëve shqiptarë, të cilët për përmirësimin të pozitës së shqiptarëve të Manastirit, nuk kanë luajtur as me gishtin të vogël, kurse para zgjedhjeve premtojnë se, nëpër rrugët do të rrjedh mjaltë. ”Është mashtrim i madh t’u besohet fjalëve, premtimeve të “lypësve” të votave. Është më mirë të mos na vizitojnë”, shprehet Skënderi.
Ç’është më e keqja, shteti, Kombinati bujqësor “Pellagonija” me kohë ua ka uzurpuar edhe kullotat e fshatit, të mbetura prej atyre që janë shpërngulur për në Turqi. Edhe pse në disa raste kanë kërkuar drejtësinë edhe në institucionet e drejtësisë, kurrë nuk është pranuar e as që është zgjedhur kjo kërkesë, që dukshëm ndikon në kufizimin e blegtorisë që ka mbetur burimi i vetëm simbolik për sigurimin e ekzistencë. Të gjithë parashtrojnë pyetjen: Kur do fillojë drejtësia të funksionojë edhe për shqiptarët e diskriminuar skajshmërisht?
