Nga Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, përcillet se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e të Lartësuarit qofshin mbi të, ka thënë:
“Dy njerëz nga beni Israilët ishin vëllazëruar njëri me tjetrin, porse njëri prej tyre ishte gjynahqar, kurse tjetri ishte i përkushtuar në adhurim ndaj Zotit.
I devotshmi vazhdimisht e shihte tjetrin duke bërë mëkate, prandaj i thoshte: “Largohu nga gjynahet!”
Një ditë prej ditësh e gjeti duke bërë mëkat dhe i tha: “Mjaft më!” Ai ia ktheu: “Më lër mua dhe Zotin tim, a mos vallë je dërguar mbikëqyrës mbi mua?!” Ky i tha: “Betohem në Allahun, Allahu nuk do të të falë!” apo: “Allahu nuk do të të fusë në xhenet!” Më pas, Allahu ua mori shpirtin atyre të dyve dhe u takuan para Zotit të botëve. Zoti i tha atij që e adhuronte Allahun shumë: “Mos vallë, ke qenë në dijeni për Mua, apo ke pasur në dorë fuqinë Time?” Pastaj, iu drejtua gjynahqarit, duke i thënë: “Shko dhe hyr në xhenet me mëshirën Time!” Ndërsa, tjetrit i tha: “Hidheni në zjarr!”
Përfitimet që nxjerrim nga hadithi:
- Nxitja për urdhërimin e veprave të mira dhe ndalimin nga të këqijat.
- Largimi nga gjynahet dhe shmangia prej tyre duke mos këmbëngulur në to me inat dhe mendjemadhësi.
- Të mos ua humbasim shpresat mëkatarëve nga mëshira dhe falja e Allahut.
- Të folurit për Allahun pa dije është gjynah i madh.
- Mëshira e Allahut, Zotit të botëve është e gjerë.
- Kushdo që deklaron për një njeri të veçantë që do të futet në xhenet ose në zjarr ka pretenduar se e di të fshehtën, e cila është atribut hyjnor.
- Është i përbuzur ai i cili bëhet gjykatës i të tjerëve dhe deklaron nëse njerëzit do të jenë në xhenet apo në zjarr.
Përktheu: Jusuf Kastrati
Marrë nga libri: “60 tregime të rrëfyera nga Pejgamberi dhe shokët e tij”.
Hadithi është i saktë dhe e transmetojnë: Ahmedi (2/323), Ebu Davudi (4901), Ibnul-Mubareku në Ez-Zuhd (314), Ibnu Ebid-Dunja në Husnudh-Dhann (45) dhe El-Begaviu në Sherhus-Sunneh (41/385).
