| 1. Ngrënia e ushqimit me erë të keqe (hudhra, qepë) para vajtjes në xhami.
2. Vajta në xhami duke ecur shpejt ose duke vrapuar nga frika se do të ikë namazi pa u falur.
3. Thënia e tekbirit fillestar në ruku (duhet thënë në kijam).
4. Murmuritja e nijetit ose shqiptimi i tij me zë të ulët.
5. Mosthënia e duasë hyrëse të namazit .
6. Mosfalja drejt sutrës.
7. Mosdashja për të qëndruar në rreshtin e parë në namazin me xhemat.
8. Të shikuarit lart gjatë namazit, ose shikimi i imamit apo shikimi majtas-djathtas.
9. Lënia e zbrazëtirave në rreshta në namazin me xhemat.
10. Leximi i sures Fatiha shpejt, pa u ndalur në fund të çdo ajeti.
11. Lëvizja e pavënd gjatë namazit, shikimi në orë, loja me gishtërinj a me rroba, ose lëvizja e këmbëve dhe e pjesëve të tjera të trupit me nervozizëm.
12. Lëvizja me imamin ose para tij në namazin me xhemat.
13. Ulja e tepërt e kokës, apo ngritja e tepërt e saj dhe harkimi i shpinës gjatë rukusë.
14. Ngjitja e duarve (e krahëve) për trupi, në ruku dhe në sexhde, si dhe ngjitja e stomakut për kofshë në sexhde.
15. Vendosja vetëm e majës së kokës në tokë gjatë sexhdes.
16. Kryerja e nxituar e namazit, që nuk lejon prehjen dhe qetësinë e duhur në ruku dhe në sexhde.
17. Bërja e tesbihëve me dorën e majtë.
18. Largimi në fund të namazit, pa bërë dhikrin.
19. Kalimi para personit që falet.
20. Mosfalja e namazit gjatë sëmundjes etj.
Përgatiti: Erion Sula |
